Pierre Dumayet: scenario.
Er zijn 3 films gevonden.

Une page d'amour

1995 | Drama, Historische film

Frankrijk 1995. Drama van Serge Moati. Met o.a. Miou-Miou, Jacques Perrin, Félicité Chaton, Grace de Capitani en François Berléand.

Rond 1865 woont de weduwe H[KA1]el[KA2]ene (Miou-Miou) met haar dochter Jeanne (Chaton), die elf is, in een bescheiden etagewoning. Jeanne hangt aan haar moeder en zou er niet aan moeten denken dat iemand anders, in casu een man, te veel aandacht aan haar zou besteden. Als H[KA1]el[KA2]ene `s nachts last krijgt van hevige buikkrampen wordt hun buurman Docteur Derberle (Perrin) erbij geroepen. Hij verstoort de betrekkelijke rust van het tweetal en van hun teruggetrokken bestaan. Een vrij getrouwe, bekorte bewerking van de roman van Emile Zola over een hartstochtige driehoeksverhouding, waarin een tiener de eerste viool speelt. Het spel is sereen en de aankleding van de film (decors en kostuums) is schitterend, maar het scenario van Pierre Dumayet is oppervlakkig en gaat niet in op de sociale context van Zola. Het camerawerk van André Néau is mooi. 16:9.

L'uomo che ho ucciso

1995 | Drama

Frankrijk​/​​Italië 1995. Drama van Giorgio Ferrara en Giorgio Ferrara. Met o.a. Carlo Cecchi, Didier Sandre, Delia Boccardo, Nicola Farron en Patrice Kerbrat.

De mooie Isabella (Mika[KA3]el) is gehuwd met kapitein ter zee Daveria (Sandre). Ze wordt beschuldigd van moord op een ondergeschikte van Daveria. Tijdens het proces hebben de openbare aanklager en de verdediger twee lezingen van de zaak. De officier van justitie stelt dat het om moord met voorbedachte rade gaat omdat Isabella een liefdesrelatie wilde beëindigen. De advocaat zegt dat het om zelfverdediging gaat omdat het slachtoffer Isabella wilde verkrachten. Uit deze tegengestelde pleidooien moet de jury kiezen tussen schuld en onschuld. De eindeloze dialogen maken het de kijker behoorlijk lastig om continu de aandacht vast te houden. Bovendien heb je snel in de gaten hoe de afloop zal zijn met een finale, die aan een misdaadverhaal van Agatha Christie doet denken. Het scenario is van Pierre Dumayet, Mimmo Rafele en regisseur Ferrara naar de roman 1912 + 1 van Leonardo Sciascia. Het camerawerk is van Riccardo Grassetti. Nicam Stereo.

L'argent des autres

1978 | Drama

Frankrijk 1978. Drama van Christian de Chalonge. Met o.a. Jean-Louis Trintignant, Claude Brasseur, Michel Serrault, Catherine Deneuve en Juliet Berto.

Bankemploy[KA1]e Henri Rainier (Trintignant) krijgt een financieel schandaal in de schoenen geschoven en wordt ontslagen. Het geld van kleine spaarders blijkt echter misbruikt te zijn om een tekort van een belangrijke klant aan te zuiveren. Een film naar ware gebeurtenissen die een boeiend beeld geeft van niet onmiddellijk voorstelbare machinaties. Goed spel van iedereen, met een verrassend 'gewone' rol van Deneuve als Cécile Rainier, de loyale echtgenote. Het scenario is van Pierre Dumayet en regisseur De Chalonge naar de roman van Nancy Markham. Het camerawerk is van Jean-Louis Picavet. Meervoudig bekroond. Eastmancolor.