Michèle Bernier

Michèle Bernier (1956) is acteur.
Er zijn 19 films gevonden.

Pas d'inquiétude

2014 | Drama

Frankrijk 2014. Drama van Thierry Binisti. Met o.a. Isabelle Carré, Grégory Fitoussi, Diégo Gaspard, Michèle Bernier en Alexandre Carrière.

Elfjarige Remy wordt ernstig ziek, net op het moment dat ouders Claire en Marc zich in de schulden hebben gestoken met een nieuw huis. Reden tot zorg, ondanks de titel Geen zorgen, want het gezinsinkomen staat niet toe dat één van de ouders - of hun tienerdochter - dagelijks bij Remy kan blijven. Maar hulp komt uit onverwachte hoek, als Marcs collega's de koppen bij elkaar steken voor een gracieus gebaar. Belangrijke materie (verpakt in matige film), bedoeld om de Franse politiek warm te krijgen voor overdraagbaar verlof om voor een ziek kind te zorgen. De wet werd een jaar later ingevoerd.

Paradis amers

2012 | Drama

Frankrijk 2012. Drama van Christian Faure. Met o.a. Solal Forte, Michèle Bernier, Clery Khedhir, Thomas Jouannet en Isabelle Gélinas.

Na herhaaldelijk van hot naar her te zijn gesleept door zijn rusteloze onderwijzerouders, staat de vijftienjarige Hugo (Forte) nu voor een serieuze uitdaging: hij belandt op Mayotte, Frans outremer-gewest en deel van de Comoren in de Indische Oceaan. Tv-adaptatie van Tout doit disparaître ('Alles moet weg') door Mikaël Ollivier, hier coscenarist, toont de cultuurshock van een blanke jongen in een straatarm zwart land. En vervolgens de shock van diezelfde jongen wanneer hij terugkeert in het bittere paradijs van de overconsumptiemaatschappij. Hugo's hamvraag: waar ligt mijn hart?

La smala s'en mêle

2011 | Komedie

Frankrijk 2011. Komedie van Didier Grousset. Met o.a. Michèle Bernier, Thomas Doucet, Mariama Gueye en Julie de Bona.

Tweede segment in televisiefilmdriedeler, los van elkaar te bekijken. Van dik-hout-zaagt-men-planken-comedienne Bernier schmiert als Isabelle, moeder van drie adoptiekinderen die opnieuw moet beginnen nadat haar echtgenoot er op de 25ste trouwdag tussenuit is geknepen. In deze episode is mama vers verliefd op Franck, toffe collega van de begrafenisonderneming. Wanneer plotseling Isabelles smiechtige ex aanklopt, is het perikelentijd. Voor deze stomvervelende, niksige onleukheid inclusief plichtscheut multiculti oogstte France 2 bij premièreuitzending 4,3 miljoen kijkers. Het Arabische ‘smala’ betekent hier gevolg, of, in Algemeen Beschaafd Hedendaags: piepeltjes.

Le bourgeois gentilhomme

2009 | Komedie

Frankrijk 2009. Komedie van Christian de Chalonge. Met o.a. Constance Rousseau, Christian Clavier, Arthur Dupont, François Vincentelli en Constance Dollé.

Sterkomiek Clavier leeft zich uit als Monsieur Jourdain, de parvenu die er in dit talige Molière-theaterstuk zo naar hunkert om tot de adel te behoren. Bourgeois Jourdain mist alleen nog verfijning en kennis, dus is er werk aan de zelfverbeteringswinkel. Na l’Avare en Le malade imaginaire de derde Molière-adaptatie van de helaas weinig productieve maar uitzonderlijke cineast De Chalonge (jaargang 1937). En ook hier oogt alles als uit een ander universum afkomstig, met veel oker- en bruintinten en subtiel belichte decors.

Vérités assassines

2007 | Drama

Frankrijk 2007. Drama van Arnaud Sélignac. Met o.a. Philippe Lefebvre, Maher Kamoun, Zabou Breitman en Michèle Bernier.

2-delige tv-film. Psychiater Véra Cabral wordt opgeroepen om naar de vrouwenvleugel van de gevangenis van Fleury-Mérogis te gaan, waar een van de gevangenen een baby heeft gegijzeld. Het lukt Véra de baby te bevrijden, maar een van de bewakers wordt gedood. Wat bezielde Giselle, de gijzelneemster? Waarom deed ze dit, terwijl ze volgende week vrij zou komen. Véra onderzoekt deze zaak.

Haute coiffure

2003 | Komedie

Frankrijk 2003. Komedie van Marc Rivière. Met o.a. Tsilla Chelton, Pascal Elso en Michèle Bernier.

Papa et maman s'ront jamais grands

2002 |

Frankrijk 2002. Jean-Louis Bertucelli. Met o.a. Maxime Raoust, Gilles Déroit en Michèle Bernier.

Deuxième quinzaine de juillet

2000 | Komedie

Frankrijk 2000. Komedie van Christophe Reichert. Met o.a. Michèle Bernier, Zinedine Soualem, Vanessa Jarry, Guillaume Gouix en Patrick Zimmerman.

De titel slaat op de jaarlijkse vakantie van F[KA1]elix (Soualem) en Monique (Bernier) die altijd beheerst wordt door twee dingen: de hond van de baas van F[KA1]elix, waar ze op moeten passen, want F[KA1]elix durft het niet te weigeren, en Monique`s neef die uitgenodigd wordt omdat Monique het zo wil. Trouwens Monique heeft de broek aan in huis. Tijd voor een verandering dit jaar: een woningruil van hun huis in Blois aan de Loire met mooie kastelen in de buurt, woor een villa omgeven door pijnbomen en olijfbomen, nabij een ruisend beekje in de Dr[KA4]ome (hét droomlandschap van Vincent van Gogh met de korenvelden enz.) Bovendien wil het stel een kind, vooral Monique is er hard aan toe - dan kun je geen neef gebruiken. De verrassing is groot als zij op een aangrenzende camping luidruchtige Hollanders en drukke Vlamingen treffen. Een vakantie om nooit meer te vergeten, maar voor niet-Fransen een film om te vergeten, zelfs niet om aan te beginnen. Dan hoef je je ook niet te ergeren. Het scenario is van debuterend regisseur Reichert en Christophe Blasband. Het camerawerk is van Yves Cape. De werktitel is heel origineel: LES VACANCES.

Vive Nous !

1999 | Komedie

Frankrijk 1999. Komedie van Camille De Casabianca. Met o.a. Camille de Casabianca, Dieudonné, Michèle Bernier, Emmanuelle Devos en Daniel Prévost.

Val[KA1]erie (De Casabianca) is architecte, hetzelfde beroep als haar man Yves (De Montalembert). Ze hebben het goed. Annette (Bernier) is een mannenverslindster en een vriendin van Val[KA1]erie. Annette gaat prat op het grote aantal mannen dat voor haar gevallen is. Ze heeft een lijst opgesteld. Val[KA1]erie ontdekt dat Yves er ook op staat, en erger nog Yves wil haar verlaten voor Annette. Hij heeft de echtscheidingsprocedure in gang gezet. Val[KA1]erie gaat aan judo doen en leert daarbij de veel oudere Bruno (Dieudonné) kennen. Ze vallen op elkaar. Zijn de nieuwe relaties blijvend? De vrouwen bestemmen wat er gebeurt... Het praterige scenario van deze modieuze film is van hoofdrol-regisseuse De Casabianca, die de film tot vervelends toe domineert. De maakster heeft laten zien dat ze heel 'progressief' denkt ondanks het bourgeoismilieu, waarin het 'drama' zich afspeelt door in archiefbeelden twee personages van Frankrijks extreem-links te laten zien: Arlette Laguiller, die de zestig gepasseerd is, en nog steeds de staat omver wil werpen ten behoeve van de werkende klasse en de eigenwijze, hooghartige Alain Krivine, een onaangename intellectueel die nog steeds roept dat bezit diefstal is. Ze hebben hun aanhang, maar niet genoeg om de gedroomde revolutie te bewerkstelligen. Alles is komisch bedoeld, hoor! Het camerawerk is van Renato Berta.

Au bénéfice du doute

1998 | Thriller

Frankrijk 1998. Thriller van Williams Crépin. Met o.a. Robin Renucci, Cécile Pallas, Lola Zidi-Renier, Michèle Bernier en Laetitia Lacroix.

Op het ogenblik dat hij naar de wagen gaat waarin zijn vrouw Martha zit wordt Christian Lenoir (Renucci) door een gemaskerde man weggeduwd. Deze schiet de vrouw dood en duwt het wapen in de hand van de verbaasde Christian. Hij wordt gearresteerd maar, ondanks de zware verdenkingen, vrijgesproken wegens gebrek aan bewijzen. Eens terug buiten de gevangenis wordt hij benaderd door inspecteur J[KA1]erominos, die hem arresteerde en die hem nu zijn hulp aanbiedt. Tijdens het gesprek valt J[KA1]erominos dood neer, geveld door een hartaanval. Christian ziet hier de gelegenheid om van identiteit te verwisselen. Als inspecteur J[KA1]erominos gaat hij op zoek naar de moordenaar van zijn vrouw en komt daarbij nog op het spoor van een serie-moordenaar die het op het leven gemund heeft van de mooie Val[KA1]erie Coty (Pallas). Deze heeft echter niets te maken met de dood van Martha. Onderhoudende maar weinig geloofwaardige thriller waarin de onverwachte wendingen erg kunstmatig overkomen. De uitstekende prestatie van Renucci, ditmaal eens niet in een komische rol, kan de film van de ondergang redden, maar het scenario van Tito en Frédérique Topin wordt er niet logischer door. Martial Barrault tekende voor de fotografie. Oorspronkelijk vertoond in twee delen.

Quand j'étais p'tit

1997 | Romantiek

België/Frankrijk 1997. Romantiek van Daniel Janneau. Met o.a. Catherine Frot, Didier Bezace, Cyprien Douais, Pierre-Quentin Faesch en Xavier Rothman.

Juli 1959. De elfjarige Jean-Michel (Douais) en zijn zevenjarige broertje Charles (Faesch) genieten van een zonnige zomervakantie. Ze spelen in de tuin met hun vriendje Fr[KA1]ed[KA1]eric, bijgenaamd Typhus (Rothman). Hun moeder Suzanne (Frot) is altijd thuis, hun vader Robert (Bezace) zelden. Hij doet herstellingen en is dikwijls tot laat 's avonds bezig. Op een dag, als Jean-Michel de verrekijker van Typhus leent, ontdekt hij wat die 'late herstellingen' inhouden. Hun vader gaat op herstelling bij vreemde vrouwen. Jean-Michel neemt Charles in vertrouwen, maar de jongen begrijpt de toestand niet helemaal. Op een avond willen ze hun vader thuis houden en gooien spijkers op het wegdek. Het draait echter anders uit dan ze verwacht hadden. Een weemoedige nostalgische kijk op het leven op het platteland eind jaren 1950. De regisseur weet de sfeer van die tijd treffend te scheppen en de jongeren - en hun kijk op de wereld der volwassenen - dragen enorm veel bij tot het welslagen van dit autobiografische jeugdportret van regisseur/scenarist Janneau. Mooie 'ouderwetse' fotografie van José Antonio Loureiro.

Sans mentir

1996 | Komedie

Frankrijk 1996. Komedie van Joyce Buñuel. Met o.a. Robin Renucci, Maria de Medeiros, Xavier Rothmann, Eric Prat en Cécile Auclert.

Philippe is een charmante zakenman. Alles wat hij begint lijkt te lukken. Hij heeft echter een groot gebrek: hij is verschrikkelijk gierig. Dit brengt hem ertoe een doortrapte leugen te vertellen aan de makelaarster, de knappe Brigitte (De Medeiros), om het appartement dat hij absoluut wil huren - maar aan een lagere prijs - te bemachtigen. Hij zegt haar dat zijn zoontje aan de overkant gehospitaliseerd is. Brigitte raakt in zijn ban en verlaagt de huurprijs. Maar ze komt hem nog bezoeken. Een klein niemendalletje dat echter een leuke ontspanningsfilm wordt door de spontane vertolkingen van de hoofdrollen. Het wordt een onweerstaanbare liefdestango met het duo Renucci/De Medeiros. Emmanuelle Bernheim, Serge Bramly en Bruno Dega baseerden hun scenario op een origineel verhaal van Bernheim en Isabelle Mergault. Fotografie van Charlie Gaëta.

L'échappée belle

1996 | Komedie

Frankrijk 1996. Komedie van Étienne Dhaene. Met o.a. Anémone, Olivia Bonamy, Antoine Duléry, Emma de Caunes en Laurence Masliah.

Emmanuel Barnes (Barr), voor zijn vrienden Manu, gaat na twaalf jaar scheiden. De strenge rechter, een vrouw (An[KA1]emone), besluit dat hij een ontaarde vader is en ontneemt hem de voogdij over zijn vier kinderen en geeft hem slechts het recht om hen [KA1]e[KA1]en keer per maand te bezoeken. Wat Manu ook probeert, de vrouwelijke rechter weigert haar oordeel te herzien en blijft onvermurwbaar. Manu moet zijn toevlucht nemen tot een list. Hij verleidt zogenaamd de aantrekkelijke, volwassen dochter Chlo[KA1]e (Bonamy) van mevrouw-de-edelachtbare en lokt haar naar een afgelegen oord in de bergen om daarna tegen de rechter te kunnen zeggen dat haar dochter gekidnapt is. Ze kan haar vrijheid terugkrijgen in ruil voor het recht op de voogdij over zijn kinderen. Afgezien van het stomme plot, is het flauwe scenario van Gérard Rossini, Denis Parent, Laurent Dussaux en regisseur Dhaene slechts een gedrocht dat de drie, capabele hoofdrollen te weinig ruimte biedt. Hoewel Anémone verkeerd gecast is, doet zij haar best, maar er is geen synergie met Barr of Bonamy, en zij voert - maar ook Barr - een aardig stukje solo op. Het camerawerk van Philippe Pavans De Ceccatty is veel beter dan de regie van Dhaene, die met deze voorspelbare film naar een dieptepunt in zijn carrière is afgedaald.

Adorable petite bombe

1996 | Drama

Frankrijk 1996. Drama van Philippe Muyl. Met o.a. Philippe Volter, Olivia Brunaux, Patiaporana Oum, Féodor Atkine en Eliane Boeri.

Om zijn tanend imago als sterreporter wat op te vijzelen vertrekt tv-journalist G[KA1]erard Brunel (Volter) naar Cambodja om er de beruchte generaal Papa te interviewen. Deze staat aan het hoofd van een leger van kind-soldaten. Bij zijn terugkeer brengt hij de achtjarige Ravy (Oum) mee, waardoor hij ongetwijfeld heel wat media-aandacht zal krijgen. Zijn vrouw Alice (Brunaux) is niet akkoord met zijn methodes en ze verlaat het echtelijk dak. Ze trekt in bij haar vriendin Jacqueline (Bernier), een eenzame vrouw die de ideale man hoopt te vinden via annonces. Kritische kijk op de media die steeds meer eisen van de mensen die voor hen werken. Ze willen top-kijkcijfers, zelfs wanneer dit ten koste gaat van een klein meisje. Een interessant gegeven dat mank loopt door een zwakke dramatische opbouw, die niet kan uitmaken of het nu komisch of ernstig bedoeld is. Het scenario is van Muyl, Alain Riondet en Philippe Lopes Curval. Luc Drion hanteerde de camera.

Gazon maudit

1995 | Komedie

Frankrijk 1995. Komedie van Josiane Balasko. Met o.a. Victoria Abril, Josiane Balasko, Alain Chabat, Ticky Holgado en Miguel Bosé.

Loli is niet tevreden met haar leven omdat haar man Laurent erg druk is met werken en weinig tijd voor zijn gezin vrijmaakt. De vrolijke Marijo zorgt echter voor afwisseling en voor plezier in bed. Als Laurent de twee vrouwen toevallig samen betrapt, is er meteen sprake van een huwelijkscrisis. Loli weet echter dat haar man ook vriendinnen gehad heeft en ze eist dat Marijo bij hen komt wonen. Dit staat garant voor emotionele toestanden en chaotische situaties.

Vive les femmes

1984 | Komedie, Erotiek

Frankrijk 1984. Komedie van Claude Confortès. Met o.a. Maurice Risch, Roland Giraud, Catherine Leprince, Michèle Brousse en Pauline Lafont.

Regisseur Confort[KA2]es bewerkte het gelijknamige stripalbum van (J.M.) Reiser, terwijl deze laatste de dialogen schreef. Het satirische feminisme van deze vooral in de jaren 1975-1985 zeer populaire strips, bleek een te grote opgave en het resultaat is een onbenullige seksklucht over jongens en meisjes op de versiertoer tijdens een vakantie. Met wisselend succes weet dan wel de ene of de andere zijde te domineren. Leprince springt er nog een beetje uit als de pittige Viviane, maar in het geheel bezien schreef deze bezetting geen filmgeschiedenis. Het camerawerk is van Renato Berta.

Le Joli Coeur

1983 | Komedie

Frankrijk 1983. Komedie van Francis Perrin. Met o.a. Francis Perrin, Cyrielle Claire, Sylvain Rougerie, Patricia Cartier en Michèle Bernier.

Bernard wil graag trouwen en kinderen krijgen maar is ziekelijk verlegen. Hij draagt zijn vriend, een vrouwenjager, op om voor hem jonge vrouwen te versieren. Dat werkt zo goed dat zij zich later beiden in het ziekenhuis bevinden, nadat de jaloerse echtgenoten hebben ingegrepen. Maar het loopt goed af. De hele film draait rond de regisseur en acteur Perrin: we zien alleen hem, en zijn figuranten spelen slechts bijrollen. Niets nieuws valt er te ontdekken, het was allemaal al eerder te zien. Samen met de uitgekauwde grappen en een gebrek aan tempo ontstaat zo een tamelijk saaie komedie. Scenario van Alex Varoux.

Tête à claques

1981 | Komedie

Frankrijk 1981. Komedie van Francis Perrin. Met o.a. Francis Perrin, Fanny Cottençon, Antoine Bessis, Jacques François en Geneviève Fontanel.

Acteur Perrin is achter de camera vandaan gekropen om zichzelf een hoofdrol van een verstrooide, onhandige liedjesschrijver te geven in deze lachfilm naar de roman [KL]Pas ce soir, ch[KA1]erie[KLE] van Alex Varoux. Perrin is een alleenstaande vader met een zoon van tien (Bessis). Hij bestuurt een taxi om de kost te verdienen, want liedjes en gedichten leveren niets op. Hij wordt door een misverstand gearresteerd en draait voor enige tijd de bak in. In die turbulente periode maakt hij kennis met Cotten[KA1]con, die hem helpt succes te krijgen als hij uit het gevang is. Het resultaat is een niet onaardige film, met een vlakke mise-en-scène maar leuk om te zien en met een tamelijk pikante humor die alles goedmaakt. Alex Varoux bewerkte zijn eigen boek met regisseur Perrin, Alex Varoux en Paul Claudon tot scenario. Didier Tarot deed de fotografie.

Comment draguer toutes les filles

1981 | Komedie, Familiefilm

Frankrijk 1981. Komedie van Michel Vocoret. Met o.a. Yves Thuillier, Emmanuel Karsen, Jean-Luc Azra, Charlotte Walior en Michel Vocoret.

Met een auto (met open dak uiteraard) en veel geld tot hun beschikking gaan drie mafkezen op pad om (uiteraard) meiden te versieren. De `winnaar` krijgt een volledig betaalde reis naar Marokko. Poen, seks, zon en zee, geen crisis en geen werkloosheid, leve de mannen (die overigens matig acteren). Iedereen is rijk, je bent jong en je wilt wat, etc., etc. Aldus de strekking van deze film waarbij het conformisme er zo dik bovenop ligt dat het lachwekkend aandoet.

imdb: Zoek Michèle Bernier op IMDB

Acteur		VPRO Cinema	Bezoekers	Ik
2014	Pas d'inquiétude
2012	Paradis amers
2011	La smala s'en mêle
2009	Le bourgeois gentilhomme
2007	Vérités assassines
2003	Haute coiffure
2002	Papa et maman s'ront jamais grands
2000	Deuxième quinzaine de juillet
1999	Vive Nous !
1998	Au bénéfice du doute
1997	Quand j'étais p'tit
1996	Sans mentir
1996	L'échappée belle
1996	Adorable petite bombe
1995	Gazon maudit
1984	Vive les femmes
1983	Le Joli Coeur
1981	Tête à claques
1981	Comment draguer toutes les filles

nog geen vpro account?

op televisie
0 uitzendingen

name

email