De drenkeling
De trek (3)
Op 18 april 2015 vond de grootste zeeramp plaats op de Middellandse Zee sinds de Tweede Wereldoorlog. Meer dan 700 migranten verdwenen naar de bodem van de zee. Bram Vermeulen reist naar een dorp in het oosten van Senegal, waar een ongekend groot aantal van de drenkelingen vandaan blijkt te komen. Waarom moesten ze daar zo nodig weg, terwijl er geen oorlog is, geen dictatuur en geen verwoestende natuurrampen?
maka kolibantang
Accepteer de 'social' cookies om deze 'spotify'-content te bekijken.
Een moment geduld, de content wordt geladen.
De man kan – of wil – het niet geloven. De mogelijkheid dat zijn zoon verloren is gegaan op zee, wil hij nog niet toelaten. 'Misschien zit hij in een gevangenis op Malta,' oppert hij. Het Rode Kruis zou hem dan kunnen helpen om weer in contact te komen met zijn kind. 'Ik bid alleen dat hij wordt teruggevonden.'
Van de zevenhonderd slachtoffers die op 18 april 2015 om het leven kwamen op de Middellandse zee, kwamen er dertien uit het dorpje Maka Kolibantang, in de Tambacounda-regio van Senegal. Bram reist naar het dorp af om met de nabestaanden te spreken én met de vaders en moeders die nog altijd niet weten of hun kind nog leeft.
Hij ontdekt een dorp dat migratie in zijn DNA heeft. Hoewel Senegal geen oorlog kent, geen sociale onrust, jihad of natuurrampen, kent het land wel armoede. Wie iets wil betekenen in het dorp, wie een huis en een bestaan wil opbouwen voor zijn familie, moet vertrekken. Geen strenge woorden die daar verandering in kunnen brengen: een vader lijdt onder de keuze van zijn drie zonen. Eén keerde terug, één verdronk, de laatste staat op het punt van vertrekken.
Burgemeester Khouraïchi Thiam ziet het met lede ogen aan. Zijn volk diende in de Eerste en Tweede Wereldoorlog als kannonnenvoer. Later werden de Senegalezen opnieuw naar Frankrijk gehaald om in de fabrieken te werken. En nu zou Europa geen migratie willen? ‘Nee, Europa wil het niet méér, dat is iets anders.’
augusta
Het Italiaanse Augusta, aan de kust van Sicilië is een idyllisch vakantieoord. Ook is het de laatste bestemming voor veel migranten die de oversteek niet overleven. Forensische pathologen werken hier hard om iedere drenkeling te identificiëren. Bram spreekt met onderzoeker Cristina Cattaneo over deze schier onmogelijke taak: de zee is genadeloos, documenten zijn zelden te achterhalen.
Bram heeft uit Maka Kolibantang een verzameling persoonsgegevens en DNA-monsters meegenomen, in de vorm van nagels. Ruim zestig procent van de verdronken migranten verdwijnt in een naamloos graf.