Evan Frijters wint VPRO-documentaireprijs 2025
Film: I didn’t get into Berghain, but I did meet Vica
De VPRO-documentaireprijs 2025 gaat naar 'I didn’t get into Berghain, but I did meet Vica'. Regisseur Evan Frijters studeerde met deze rauwe, compromisloze en instinctieve film over de Oekraïense Victoriia af aan de Hogeschool voor de Kunsten Utrecht. Frijters kreeg de prijs vandaag op het Nederlands Film Festival uitgereikt door hoofd documentaire VPRO Urias Boerleider, die samen met filmmakers Karina Beumer en Vincent Boy Kars de jury vormde.
Als Rusland Oekraïne binnenvalt, vlucht Victoriia – Vica – naar Berlijn. Daar verdringt ze haar onafgesloten jeugd met drugs en de chaos van het nachtleven. Ze ontmoet er ook filmmaker Evan Frijters, die besluit zijn afstudeerfilm over haar te maken. Hij volgt Vica als ze rust zoekt in een afgelegen dorp in Engeland, en reist met haar terug naar haar geboortestad Odessa. In de confrontatie met haar onafgesloten jeugd hoopt Vica een gevoel van thuis terug te vinden, maar de oorlog onderbreekt opnieuw haar plannen.
I didn’t get into Berghain, but I did meet Vica is tot 3 oktober online te zien via de NFF-site
In de keuzes voor titel, montage en vertelstructuur laat Evan Frijters eigenzinnigheid zien. I didn’t get into Berghain, but I did meet Vica is dan ook geen film die aansluiting zoekt bij bestaande vormen, het ís zijn eigen vorm.
Uit het juryrapport
I didn’t get into Berghain, but I did meet Vica raakt aan grote en actuele thema’s – oorlog, thuishoren en identiteit – zonder zich vast te pinnen op eenduidige antwoorden. Daarmee vangt de maker op subtiele maar indringende wijze de tijdgeest. Wat dit werk bijzonder maakt, is de originaliteit van de stem: fris, zelfverzekerd en wars van conventies. Het resultaat is een indrukwekkend debuut dat getuigt van artistieke eigenheid, maatschappelijke betrokkenheid en een scherpe visie.
De jury over de twee andere genomineerde films
Wat is spreken waard – Regie: Leticia van Neerven
Deze film viel de jury op door haar gedurfde en experimentele vorm. De animaties zijn met zorg uitgevoerd en de keuze om het scheppingsproces zichtbaar te maken, voegt betekenis toe aan de inhoud. Door het letterlijk tonen van geconstrueerde werkelijkheden ontstaat een eigen visuele taal die lef en potentie uitstraalt. Hoewel de verhalen soms nog verder uitgediept hadden kunnen worden en de boodschap af en toe wat expliciet aanvoelde, is dit een film die toont dat imperfectie geen beperking hoeft te zijn – zolang de intentie oprecht is en de maker de moed heeft te experimenteren.
Ster van de show – Regie: Nina Suijkerbuijk
Ster van de show is veel meer dan glitterpakjes en dramatische valpartijen van worstelaars. Met een eclectische en kleurrijke beeldtaal ontvouwt zich achter de schermen van de show een klein en intiem portret van twee zussen die, na jaren van oppervlakkig contact en onbegrip, een oprechte poging doen dichter bij elkaar te komen. De film gaat over écht gezien worden door de mensen die het dichts bij je staan. De film is daarmee een integer en eerlijke film waarin de maker zichzelf kwetsbaar opstelt, niet alleen naar de kijker, maar ook voor het eerst naar haar eigen zus. De visuele stijl is eigenzinnig en gedurfd, buiten de lijntjes gekleurd, en levert een vernieuwend filmisch concept op. De gekozen arena is verfrissend en versterkt de meeslepende dynamiek tussen de zussen, waardoor de film zowel spannend als ontroerend is.