‘’Wil je kinderen?” Een vraag van de buitenwereld aan vrouwen die zo onschuldig lijkt, maar eigenlijk heel impertinent is. De vraag voelt dan ook als een inbreuk op je privacy. Als onbeleefd. Maar dat de vraag gesteld wordt, zegt iets over hoe we naar vrouwen kijken. Het lijkt wel of de baarmoeder anno 2019 nog steeds een publiek domein is. En iedereen er te pas en te onpas iets over mag zeggen.
Nesteltherapie speelt zich af in een surrealistische toekomst, waar vrouwen worden opgeroepen voor een bevolkingsonderzoek. Als uit de tests blijkt dat Mirte (de hoofdpersoon) wel een gezonde baarmoeder maar geen moedergevoelens heeft, wordt ze doorverwezen naar ‘nesteltherapie’: een therapeutische methode om deze weggestopte emoties alsnog naar boven te halen. Immers, een vrouw zonder moedergevoelens is een gevaar voor de samenleving. Maar als de methode niet aanslaat, is er nog een alternatief behandelplan: het redden van haar baarmoeder zodat daarmee alsnog volk en vaderland gediend kan worden.
In de 11 minuten durende film Nesteltherapie is Mirte aanvankelijk een sterke, stoere, zelfbewuste vrouw zonder kinderwens. Maar ze wordt op gruwelijke wijze toch gedwongen om in het heersende idee dat iedere vrouw moedergevoelens heeft te passen. Daarmee staat ze volgens regisseur Anne Vaandrager voor een grote groep vrouwen in onze samenleving.