aflevering 2: het beloofde land
Op het platteland van Zuid-Afrika staat de blanke boer nog steeds aan het roer, alsof er niets is veranderd na de afschaffing van de Apartheid. Maar in de townships is er onrust. Hoe lang kunnen de boeren zich nog een uitverkoren volk wanen?
Als Bram hem interviewt, klinkt Julius Malema alleszins redelijk. Blanke boeren hoeven niet bang te zijn, zegt de politicus die na een carrière in regeringspartij ANC voor zichzelf is begonnen. Hun kennis is heel waardevol. Hij wil alleen wel via verkoop zorgen dat veel meer land in handen komt van zwarte boeren.
Op het podium klinkt Malema toch net even anders. Hij roept bijvoorbeeld: Als we moeten sterven om ons land op te eisen, dan is dat maar zo. Of zelfs: Shoot to kill! Kill the boer! Hij geeft een stem aan de frustratie die veel zwarten hebben. Twintig jaar na de afschaffing van de Apartheid lijkt op het platteland nog maar weinig veranderd. Bijna al het land is in handen van blanken. Hoe denken die daar zelf over?
In een dorp waar Bram vaker is geweest, is de sfeer verbitterd. Er is net een overval geweest, de zoveelste. Iedere boer heeft hier vuurwapens, hoge hekken en stalen deuren. En er wordt ’s nachts gepatrouilleerd. Zijn de boeren het slachtoffer van gewone criminaliteit, of zijn dit bewuste pogingen ze van het land te jagen waarop ze al generaties lang wonen?
Zelf zijn ze overtuigd van het laatste. Een boerin: ‘Ze willen ons bangmaken. Ze breken in en wachten tot je thuiskomt. Dan schieten ze de man neer en verkrachten de vrouw.’ Maar aan emigreren denken deze boeren niet. Ook niet na een gewelddadige overval: ‘Ik ben hier geboren en ik zal hier begraven worden.’
De zwarte bewoners van het gebied zijn ook verbitterd. Het leven is hier slecht, zegt een man. Hij heeft geen werk – de boeren huren liever knechten uit andere landen in Afrika, want volgens hen werken die harder en drinken ze niet. In het stenen huisje dat hij heeft gekregen als compensatie voor een schietpartij, kan hij de wc niet doorspoelen bij gebrek aan water. En door de hekken die overal op het omliggende land staan heeft hij het gevoel opgesloten te zitten. Ook hij vindt dat hij nergens anders kan wonen dan hier.
Krijgt Julius Malema z’n zin en wordt de blanke overheersing van het Zuid-Afrikaanse platteland iets van het verleden? Voorlopig heeft hij het in elk geval niet voor het zeggen, want bij de verkiezingen in mei van dit jaar haalde zijn partij 6,35 procent van de stemmen. Het ANC bijna tien keer zo veel, dus die partij is nog altijd oppermachtig.
Lees ook het interview over Dwars door Afrika uit de VPRO Gids
Afrika wordt als laatste continent veroverd door het kapitalisme. Dat levert spanningen op, zegt Bram Vermeulen, te zien in de serie Dwars door Afrika.
wij, blanke koppen
Afrika behoeft medelijden noch bewondering. Maar om onszelf te begrijpen, moeten we opletten wat daar gebeurt. Overpeinzingen van presentator Bram Vermeulen bij Dwars door Afrika.
bekijk fragmenten van deze aflevering
Bram Vermeulen over Dwars door Afrika
Bram Vermeulen vertelt over de serie Dwars door Afrika.
overzichtspagina Dwars door Afrika
Zuidelijk Afrika zit in de lift. Maar niet iedereen profiteert. Dat levert allerlei spanningen op, laat Bram Vermeulen zien in de negendelige serie Dwars door Afrika.
meer van Bram Vermeulen
In Turkije
In deze zevendelige serie reist Bram Vermeulen dwars door Turkije – van de westelijke metropool Istanbul tot de dunbevolkte, uitgestrekte berggebieden in het oosten; van de gesloten grenzen met Armenië tot de open zuidgrenzen met Arabische buurlanden waarmee Turken hun verloren banden weer aanhalen – op zoek naar de snelle veranderingen in een land met een herwonnen zelfvertrouwen.
In Turkije is tijdens de Erasmus Euro Media Awards 2011 in Wenen bekroond met de Special Award Discourse and Politics.
Langs de grenzen van Turkije
Bram Vermeulen reist langs De grenzen van Turkije. Hier worden de nieuwe machtsverhoudingen rond de Middellandse Zee getekend. Grote ontwikkelingen met enorme gevolgen voor de mensen die er wonen.