Ten eerste: je kunt luisteren naar een groep 13 tot 17-jarige Chileense meiden met een goed verhaal over je eigen lichaam, het recht op abortus en voor vol worden aangezien. Ze staan op het festival met de voorstelling Paisajes para no Colorear, gebaseerd op de getuigenissen van 140 meiden uit Chili. Nadia vaart in een boot met ze door de grachten en praat met ze over hoe het is om in Chili een meisje te zijn. Dit zijn sterke, activistische meiden, sowieso een fenomeen dat je de laatste tijd veel ziet.

Ten tweede: je maakt kennis met de inspirerende Franse alleskunner Abd Al Malik. Van Congolese afkomst, opgegroeid in de banlieue. Hij heeft het ver geschopt. Van criminaliteit naar kunst, zeg maar. Nadia heeft hem in Parijs opgezocht en heeft het natuurlijk met hem over het schilderij in het Musée d'Orsay waarop hij zijn dansvoorstelling heeft gebaseerd, met als thema hoe het is om als jonge zwarte man op te groeien in het Frankrijk van nu. Een zwarte blik op witte kunst.

En ten derde: het koor A room full of teeth, dat koorzang een heel nieuwe wending geeft. Dat klinkt echt supergaaf. Ze zingen bij de voorstelling Triptych, die draait om foto's van Robert Mapplethorpe. Wat ze zingen is gecomponeerd door Bryce Dessner van de band The National. Michiel Vos heeft in New York een reportage over die voorstelling gemaakt.