Het is zaterdagochtend. Ik zit achter de computer en tik dit verhaal, ik wacht op een telefoontje van een student van de design academy die een set wil ontwerpen voor het schrijven van brieven.
Het is zaterdagochtend. Ik zit achter de computer en tik dit verhaal, ik wacht op een telefoontje van een student van de design academy die een set wil ontwerpen voor het schrijven van brieven.
Ik kijk naar de telefoon die bijna nooit meer gaat. Ik herinner me dat Jonathan Franzen in een van zijn boeken beschreef hoe de leden van een gezin elkaar in huis smsjes stuurden: het eten staat op tafel. Hoe idioot we dat toen vonden. Wie schrijft er nog brieven? Ik herinner me dat ik jaren geleden een boek recenseerde van een Spaanse dichter, Salinas, die het schrijven van brieven bejubelde.
De brief lijkt verdwenen. Moeten we dit alles erg vinden? Ik denk het niet. Sterker nog: ik denk dat dit bij uitstek de tijd is dat een designstudent gaat piekeren over brieven. Een modern plankje ontwerpt dat het schrijven van ouderwetse brieven weer modern maakt; een soort mapje waarin je ook brieven kunt bewaren en misschien moet het tegelijkertijd ook een elektronisch produkt zijn dat jouw handgeschreven brieven opslaat.
Ik ben er nog niet uit. Maar hoe belangrijk het mailen ook is, de behoefte aan de brief blijft - als wij maar met de tijd meegaan. Wat me er aan herinnert dat ik ook weer eens verder moet met het project Briefgeheimen.