In de toenemende gekte van de laatste dagen van de verkiezingscampagne wist ik niet meer wat waan en wat werkelijkheid was. Daarom was ik al halverwege het uit het hoofd leren van het vijftien coupletten tellende Wilhelmus terwijl ik een atoomkelder groef, toen bleek dat noch Sybrand Buma noch Jan Roos een absolute meerderheid zou halen. Geen verspilde moeite, want als ik binnenkort voor het Nederlands elftal word opgeroepen kan ik tot aan de rust blijven zingen en me daarna in mijn kelder verstoppen.
Wel kwam ik er achter dat dat verhaal over zuur & zoet van Balkenende uit 2003 uit couplet nummer 9 was gehaald: ‘Na ’t zuur zal ik ontvangen/
van God, mijn Heer, het zoet/ daar na zo doet verlangen/ mijn vorstelijk gemoed:/ welk is, dat ik mag sterven/ met ere in het veld/ een eeuwig rijk verwerven/
als een getrouwen held.’
Een tekst met licht voorspellende waarde, minus ‘eer’, ‘eeuwig’ en ‘held’ dan.
Net zomin als ik de tekst van het Wilhelmus uit het hoofd kende, heb ik geen flauw idee van de precieze inhoud van de Rechten van de Mens. Gelukkig stonden vandaag alle dertig artikelen integraal op de achterpagina van de Volkskrant afgedrukt. Een idee van Amnesty met het oog op de verkiezingsuitslag, die mogelijk tot willekeur en barbarij zou leiden, en de mensen die dat voorstaan lezen gelukkig altijd de achterpagina van dit dagblad. En ik weet nu uit Artikel 1: Zij (alle mensen) zijn begiftigd met verstand en geweten, en behoren zich jegens elkander in een geest van broederschap te gedragen.
Net als bij het Wilhelmus volstaat het eerste couplet.