Wat het zwaarst is, moet het zwaarst wegen en zo belandde het bericht over de versobering van het beloningsbeleid voor presentatoren bij de publieke omroep slechts op pagina 11 van de Volkskrant. Dat zegt iets over de vermoeidheid die er zelfs bij landelijke dagbladen is over dit dossier. Diezelfde vermoeidheid overvalt mij wanneer ik in het bericht de bron van deze soapopera zie opduiken: balkenendenorm. Jan Peter was de geestelijk vader van normering van inkomens in de (semi)publieke sector. Zelf is hij tegenwoordig partner bij Ernst & Young Nederland, dus het kan zijn dat hij met dat politieke verleden niets meer te maken wil hebben, laat staan met een inkomensnorm, maar hij was ook de politicus die ‘normen en waarden’ op de agenda zette. Daarvan is, als je om je heen kijkt, niet bijster veel terechtgekomen, maar we zijn elf jaar later wel toe aan de salarisstrookjes van Matthijs van Nieuwkerk en Antoinette Hertsenberg. De NPO besloot deze week tot het instellen van een salarisplafond bij het afsluiten van nieuwe contracten met presentatoren om te voldoen aan ‘veranderde verwachtingen van de samenleving’. Daar moest de samenleving even op wachten, maar dat is de samenleving wel gewend.
De tijden van Balkenende herleven op meer fronten. In dezelfde krant lees ik dat de fractievoorzitters van ‘het motorblok’ (een bespottelijke metafoor, waarvan we als het fout gaat veel plezier kunnen hebben) plus angry young Klaver samenkomen in het ‘moderne herenhuis’ van informateur Tjeenk Willink, die als de tweelingbroer van Piet Hein Donner alles op de fiets doet. De tijd vliegt en alles blijft hetzelfde, behalve het salaris van Matthijs van Nieuwkerk. Revolutie!