Is er een manier om diervriendelijk vlees te eten? Volgens dierenrechtenactivist Marijke wel. Zij ging van een helemaal veganistische levensstijl, naar het zelf jagen en fileren van dieren om op te eten. 'Dieren zijn pas echt slachtoffer van de bio-industrie.'
Op een grauwe winterdag zit Marijke gehurkt in een jagershutje in een weiland, een geweer in haar handen. In de verte klinkt het gesnater van een troep ganzen. 'Als de ganzen in het weiland landen is het geluid van hun vleugels echt waanzinnig,' zegt Marijke tegen Tim den Besten. 'Ik ben altijd onder de indruk van ganzen.'
Is het dan niet een beetje tegenstrijdig om ze dood te schieten? 'Ergens misschien wel, maar ik zie mezelf als dier. En als dier mag je ook een ander dier eten.'
Als je een keer per week vlees eet kun je met drie personen wel drie maanden eten van een ree.
Marijke eet alleen vlees van dieren die ze zelf schiet en ze eet ook geen melk, kaas en eieren. Een vegan hunter zou je het kunnen noemen. Deze levensstijl komt voort uit een afkeer tegen de bio-industrie. 'De manier waarop wij in enorme getalen dieren houden en van geboorte tot aan dood in kooitjes hebben, dat voelt voor mij heel slecht,' vertelt ze. 'Maar tegelijkertijd is vlees wel heel lekker. Ik begon me af te vragen of er ook een manier zou zijn om vlees te eten die wel past bij mijn idealen.'
Dus begon ze ooit met het schieten en eten van een duif, een dier wat ze zonder al te emotioneel te worden kon schieten. Ondertussen ligt de vriezer van Marijke en haar vriend vol met hert, gans en zelfs een eland dat ze schoten in Noorwegen. 'Als je een keer per week vlees eet kun je met drie personen wel drie maanden eten van een ree.'
In de keuken snijdt Marijke heel zorgvuldig het lichaam van een ree aan stukken. 'Het is bijna meditatief, omdat je heel goed moet kijken hoe alle spieren en botten lopen,' vertelt ze. 'Ik ben ook heel bang om verkeerd te snijden omdat ik het vlees als iets heel kostbaars zie.'
Je ziet dat alles een cyclus is en dat de dood daar ook gewoon bij hoort.
Dat ze ooit een hert zou opensnijden, dat had Marijke nooit van tevoren bedacht. Ze snapt goed dat veel mensen haar levensstijl heel tegenstrijdig vinden. 'Ik stond op de kieslijst voor de gemeenteraad van Partij van de Dieren,' vertelt ze, 'maar toen ik ging jagen ben ik van de kieslijst gezet. Dat vond ik vreselijk.'
Niet alleen om het vlees, maar ook op een andere manier heeft het jagen van dieren bijgedragen aan het leven van Marijke. 'Ik denk dat het onnatuurlijk is hoe wij de dood zo uit het leven bannen,' zegt ze. 'Dat vind ik ook bijzonder aan jagen: je ziet dat alles een cyclus is en dat de dood daar ook gewoon bij hoort.'