Marleen Hartjes is een verbinder tussen kunst en mensen. Momenteel werkt ze als hoofdredacteur en projectleider bij We Are Public Brabant en is ze coördinator van het Special Guests programma van het Van Abbemuseum. Hier implementeerde ze de eerste museumrobot van Europa en maakte het museum multi-zintuigelijk toegankelijk voor blinde bezoekers. Daarnaast werkt ze o.a. voor de Rijksakademie van beeldende kunsten, Unfair Amsterdam, HKU en Museum De Pont. Tot voor kort was ze directeur van Kunstpodium T, een artspace voor talentontwikkeling waar ze in totaal 6 jaar lang verantwoordelijk was voor het Apprentice/Master project, dat jonge talentvolle kunstenaars van 25 Europese kunstacademies koppelde aan hedendaagse meesters.

Joy Arpots werkte als artistiek directeur voor meerdere podia: poppodium Doornroosje Nijmegen, Chasse Theater Breda, Koninklijke Schouwburg Den Haag, concerthal Vredenburg Utrecht en Koninklijk Theater Carré Amsterdam. Hij was adjunct- artistiek directeur van 2018Eindhoven, kandidaat Cultural Capital of Europe. Sinds 2015 is hij de artistieke scout van het Brabant C Fonds. Joy was een adviseur van diverse culturele organisaties en is lid van culturele adviesorganen zoals Fonds Podiumkunsten and Raad voor Cultuur.

Wendy Andreu heeft een systeem ontwikkeld voor het maken van waterdichte stoffen. Zij maakt deze kledingstukken zonder te naaien of het maken en gebruiken van patronen. 'Regen', zoals haar productlijn heet, bestaat uit dubbelzijdige stof met waterafstotende latex aan de ene kant en katoenen touw aan de andere kant. Regen-items worden gemaakt door het touw rond een lasergesneden stalen vorm te draaien en daarna met latex te bedekken. Waar de donkere latex tussen het lichte touw lekt, creëert het schaduw textiele details die elk item uniek maken. Alle mallen kunnen meerdere malen gebruikt worden zonder dat ze kwaliteit verliezen, waardoor dit innovatieve, duurzame materiaal in waarde stijgt. Wendy hoopt bij Bliksem en Donderdag op advies voor de toekomst van Regen en misschien zelfs het ontwikkelen van een robot. Lees meer over Regen.

Moda is een museum voor digitale kunst en gebruikt mediaplatforms als tentoonstellingsruimte. Dit netwerkmuseum streeft naar een beter begrip van technologie door middel van digitale kunst. Moda richt zich vooral op middelbare scholen en combineert tentoonstellingen van hoge kwaliteit met educatieve programma's. Tijdens Bliksem en Donderdag zoekt Jurian naar manieren om het project te professionaliseren, te integreren in een groter netwerk en meer (technologische) expertise erbij te betrekken. Moda is een werktitel en een andere vraag van Jurian voor het publiek is om mee te denken over een naam voor zijn project. Lees meer over Moda.

Solar Decathlon Middle East is een internationale competitie waarin universiteiten van over de hele wereld elkaar ontmoeten om een energie-zelfvoorzienend​​ huis te ontwerpen, bouwen en in gebruik nemen. Team VIRTUe, een studententeam van de Technische Universiteit Eindhoven, doet mee aan deze uitdaging. Michiel Derikx is een lid van dit team, dat werkt aan hun product genaamd LINK, een slimme woning die volledig verbonden is: alle apparaten worden gecontroleerd en bediend door één systeem om ervoor te zorgen dat ze op de meest energiezuinige manier worden gebruikt. Het huis wordt energie positief en zal meer energie genereren dan het gebruikt. Het wordt gebouwd uit duurzame materialen, ofwel gerecycled, herbruikbaar of biologisch afbreekbaar. Het eindproduct wordt gebouwd en gepresenteerd tijdens Solar Decathlon Middle East 2018, waar het ook in werking zal zijn. Daarmee concurreert VIRTUe met huizen van teams van 21 verschillende universiteiten wereldwijd voor de titel Duurzaamste Woning. TEAMVIRTUe is momenteel in het ontwerpproces en op zoek naar expertise over het implementeren van innovatieve ideeën in het ontwerp. Zij zijn ook op zoek naar contactgegevens en een netwerk binnen de bouwomgeving en Dubai. Lees meer over TEAMVIRTUE hier.

Sandra Bosch heeft een idee voor een serie boeken met historische kinderverhalen die zich afspelen in oude gebouwen in Eindhoven. Ze heeft dit concept bedacht vanuit de behoefte van verschillende organisaties met een vergrijzend publiek. Organisaties in Eindhoven met een lange geschiedenis zijn diep geworteld in de historie van de stad. Door de jaren heen zijn ze beïnvloed door de stad én hebben ze mede de stad gevormd. Een trouw publiek is al decennialang bekend met deze plekken en associeert deze met het leven als Eindhovenaar. Deze groep is voor veel culturele instellingen een trouw, maar vergrijzend publiek. Het is belangrijk dat deze plekken door worden gegeven aan nieuwe generaties. De serie verhalen is voor kinderen de eerste kennismaking met het gebouw en de organisatie, en met de geschiedenis van Eindhoven. Het bestaande publiek wordt ingezet als ambassadeur die deze verhalen aan kinderen en kleinkinderen aanbieden. Op Bliksem en Donderdag is Sandra opzoek naar advies van het publiek voor verkoop- en verdienmodellen voor deze serie en instellingen waarvoor de serie interessant kan zijn.

Onze wasmachines lekken micro-kunststoffen in het riool en uiteindelijk in de zee. Omdat de vezels van onze kleding breken tijdens het wassen, komen deze microplastica uiteindelijk in vissen en in ons voedsel terecht. Dit is een onderbelicht milieuprobleem dat moeilijk opgelost kan worden. Er zijn veel stakeholders, er is geen duidelijk politiek bewustzijn en geen duidelijke richting voor een oplossing. Hans D'Achard nam vorig jaar het initiatief om het gevecht met deze vezels van micro-kunststoffen aan te gaan. FiberFighters bestaat nu uit 5 vrijwilligers die samen aan een oplossing werken.

De vrijwilligers van FiberFighters gebruiken hun professionele vaardigheden om in hun vrije tijd dit sociale probleem op te lossen met beperkte middelen. Vooruitgang kan sterker en sneller wanneer er duidelijk eigenaarschap wordt genomen en meer ondersteuning is, maar het eigenaarschap is diffuus. Alle burgers maken deel uit van het probleem en kunnen deel uitmaken van de oplossing. Commerciële partijen wagen zich niet aan deze kwestie. Hans is opzoek naar een manier om maatschappelijke en politieke aandacht en ondersteuning voor dit soort onderbelichte problemen te krijgen zodat de mensen met de juiste vaardigheden het probleem kunnen aanpakken.

De master thesis van Jessica Smarsch is geïnspireerd op het meditatieve proces van textielvorming, zowel als therapie en als ambacht. Met behulp van EMG-sensoren ontwikkelde zij een systeem voor het omzetten van spierenergie in patronen door een op maat gemaakte software. Hiermee kan de gebruiker patronen ontwerpen door bepaalde lichaamsbewegingen te maken. Met dit systeem creëerde ze een ontwerpproces dat deze patronen vertaalt in dimensioneel textiel. Op basis hiervan ontwierp ze een serie shirts, dekens en kostuums op basis van verschillende rituelen en performances. Samen met Raymond van Ee wil ze dit interactieve systeem verder uitbouwen tot een praktische methode voor de revalidatie van patiënten die herstellen van een beroerte. Dit wil ze doen door gebruik te maken van Van Ee's onderzoek naar multi-sensorische stimulatie en dat combineren met haar eigen systeem om zo de software en de draagbare sensoren te verbeteren voor deze specifieke toepassing. Zij zijn momenteel op zoek naar teamleden die geïnteresseerd zijn om het project op diverse terreinen te verbeteren, vooral op het gebied van elektronica en software engineering.

Lees meer over Constructing Connectivity hier.