'Je hoeft je nooit meer te vervelen'

Het eerste wat Paulien Cornelisse doet als ze arriveert in het café waar we hebben afgesproken is haar telefoon erbij pakken en de podcast-app openen. Ze wil weten wat ik allemaal luister en of daar nog iets bij zit wat zij nog niet kent. Het kenmerkt de echte podcastfan: altijd honger naar nog meer en nog mooiere verhalen.

Cornelisse houdt zich al jaren met podcasts bezig. Haar vriend Chris Bajema is radiomaker en brengt een eigen podcast uit onder de naam Man met de microfoon. Hij bracht haar in contact met de podcast waar bijna elke luisteraar mee begint: This American Life. ‘Chris gaf me cd’s waar hij zelf goede afleveringen van This American Life op had gebrand. Dat is een jaar of acht geleden. Ik vond het meteen heel goed. Daarna kwamen Radiolab, Dan Savage en Fresh Air.’

Wat ze leuk aan podcasts vindt? ‘Nou, je hoeft je dus nooit meer te vervelen. Het is leerzaam en ik moet er vaak erg om lachen. Het is veel leuker dan televisie, omdat je tegelijk ook iets anders kunt doen. De podcasts die ik luister, geven verdieping bij de gebeurtenissen in de wereld. Ik luister op de fiets, in de trein, en ook veel in de kleedkamer. Als ik een theatertour doe, ben ik om vier uur in het theater en om acht uur of half negen begint de voorstelling pas. Ik doe dan expres rustig aan, want dat is goed voor de concentratie, maar er is veel gezit in een kleedkamer bij. Dan is het ideaal om een podcast te luisteren. Ik luisterde een tijd veel naar Radiolab voordat ik opging, omdat ik het idee had dat ik daardoor de voorstelling iets bedachtzamer speelde.’

De theatermaker en schrijver brengt zelf ook podcasts uit. Echt gebeurd is een vaste waarde in de Nederlandse podcast-toptien. Het zijn registraties van de verhalenmiddag die Cornelisse maandelijks samen met Micha Wertheim, Eva Maria Staal en Rosa van Toledo organiseert in comedyclub Toomler in Amsterdam. Echt gebeurd is gebaseerd op de Amerikaanse podcast The Moth. Ook daar vertellen ‘gewone’ mensen ware verhalen uit hun eigen leven. ‘Micha en ik kwamen elkaar een keer tegen bij een stoplicht, en toen waren we allebei naar The Moth aan het luisteren. We vonden beiden dat Nederland ook zoiets kon gebruiken. Na een jaar of twee in Toomler zijn we de podcast begonnen. Nu komt een deel van het publiek in de zaal daar ook terecht via de podcast. Niet elk verhaal uit de middag haalt de podcast, we maken een selectie. Daardoor is de kwaliteit goed. Er bestaan ook nog niet zo veel Nederlandstalige podcasts van dat kaliber, waar echt veel energie in wordt gestoken. Vaak zijn het slechts twee mensen die oeverloos aan het praten zijn. Dat is jammer, want dat kan een afknapper zijn voor nieuwe luisteraars.’

Aan Man met de microfoon wordt wel veel tijd en aandacht besteed. Chris Bajema maakt de podcast met documentaire- en fictieverhalen helemaal in eigen beheer. Momenteel is hij bezig met de voorbereidingen voor het tweede seizoen. Cornelisse is een van de tekstschrijvers en de eerste luisteraar. ‘Hij krijgt veel positieve reacties. Het programma klopt heel erg, omdat het precies is wat hij wil. Als je te maken hebt met een omroep, moet je je natuurlijk aan allerlei richtlijnen confirmeren. Hij wilde meer vrijheid, en er wordt nu ook veel bewuster geluisterd dan wanneer het ’s nachts op de radio zou worden uitgezonden. Dat is het mooie van een podcast: je hoeft je niet te conformeren aan het doelgroepdenken. Ik vind dat veel meer mensen dat moeten doen: maken wat ze zelf willen maken.’

Ook van haar recente bestseller De verwarde cavia maakte Cornelisse een podcast. ‘Ik heb het boek zelf uitgegeven. Dat was veel werk, maar ook heel leuk om te doen. Ik dacht erover om er een luisterboek van te maken, maar had eigenlijk geen zin in de rompslomp die daarbij komt kijken. Toen dacht ik: weet je wat, ik ga het gewoon voorlezen en gratis verspreiden. Dan verdien ik er niets aan, maar heb ik er wel plezier in. Bovendien ben ik een groot voorstander van podcasts en zou het mooi zijn als dankzij De verwarde cavia meer mensen naar podcasts gaan luisteren. Het medium verdient het om bekender te worden in Nederland.’