Hoe werkt de boekenclub?

1. Download gratis de Brommer op zee-app in je appstore of playstore.
   
   In de app vind je exclusieve notities van de auteur en kan je met andere lezers in gesprek.
    
2. Lees je het boek liever op papier? Dat kan ook! Volg ons dan op Instagram, Facebook, of Twitter voor alle updates rondom de boekenclub. Of schrijf je hieronder in voor onze nieuwsbrief.
    
3. Meld je aan het eind van de maand aan voor onze meet up. Tijdens dit event bespreken we het boek en kan je al jouw vragen aan de auteur stellen.

Veel leesplezier!

Wie is Sholeh Rezazadeh?
Sholeh Rezazadeh (1989) is dichter en schrijver. Ze kwam in 2015 vanuit Iran naar Nederland. In 2018 won ze de Agora Lettera Schrijfwedstrijd voor proza en in 2019 de El Hizjra Literatuurprijs voor poëzie. Ze publiceerde onder meer in De Gids, Papieren Helden, Awater en De poëziekrant. De hemel is altijd paars is haar debuutroman en staat op de longlist van de Libris Literatuurprijs 2022.

Arghavan is een jonge Iraanse vrouw die nog maar kort in Nederland woont. Terwijl ze worstelt om een nieuw leven op te bouwen, wordt ze geplaagd door herinneringen aan haar jeugd in Iran. Een jeugd die paradijselijk begon maar een negatieve wending nam toen haar moeder van de ene op de andere dag vertrok en haar vader, haar steun en toeverlaat, verslaafd raakte aan opium. Ze nam daarop een radicaal besluit: ze liet het rauwe, bergachtige landschap van Iran definitief achter zich en vertrok naar het platste land ter wereld: Nederland.

Arghavan werkt in een tweedehandswinkel in Amsterdam, waar ze bevriend raakt met sommige klanten, zoals met Anna, een dove danseres, en de oude Johan, die het geluid van bomen opneemt. Ze verwondert zich over dit land waar iedereen haast heeft en waar het onmogelijk lijkt om met de ander verbonden te zijn. Dan wordt ze verliefd op Mees, een jonge muzikant, die haar wereld volkomen op z’n kop zet.

Dronken van regen
verslaafd aan de witte lichte wolken
strooi al je gelach in de grachten
Ik bouw dammen
om je tranen keer op keer
te keren
de oneindige lichten van de bruggen
kunnen de donkere hoekjes van je ziel oplichten
ga door
fiets door
met elke trap ga je verder bij je angst weg
je mist zon, je mist bergen
je mist keihard lachen
dat weet ik
zelfs de koelbloedige tram’s weten dat
vogels die blijven rondhangen boven de stad
weten dat
ze maken zich zorgen om je
tulpen weten dat
ze komen ieder jaar uit hun diepe, donkere, lange winterslaap
terug naar jou
met een kleurrijke lach.