Voor het eerst in de geschiedenis komen de Gay Games naar Azië. De Chinese stad Hongkong zal de elfde editie van het roze sportevenement in 2022 organiseren. “Dit is heel uniek, ik denk dat het voor positieve verandering kan zorgen wat betreft de homo-acceptatie hier”, zegt Dennis Philipse (44), oprichter en voorzitter van de Gay Games-organisatie in Hongkong.
De grootste groep van de atleten die aan de ‘Gay Olympics’ meedoen, is LHBT’er, maar iedereen mag deelnemen. “Je hoeft je niet eerst te kwalificeren, het is open voor iedereen. Ongeacht je geaardheid”, zegt Philipse, die uit Brabant komt en zeven jaar geleden voor zijn werk naar China is verhuisd.
Zelf heeft hij nooit meegedaan aan de Gay Games. Wel was hij aanwezig in 1998 bij de openingsceremonie in Amsterdam. “De Gay Scene in Hongkong is nu vergelijkbaar met die toen in Amsterdam. Er is geen discriminatie, maar het is nog wel heel verborgen.”
Philipse heeft er twee jaar aan gewerkt om de Gay Games naar Hongkong te brengen. “Bij de Gay Games van Cleveland (2014) had een Japanner een medaillon gewonnen. Hij had zijn familie verteld dat hij op zakenreis was en durfde zijn prijs niet mee naar huis te nemen.” Die schaamte wortelt nog diep in Azië.
Lees verder onder de audio
©
GGHK
Links Dennis Philipse
Taboe
De Hongkongse Eddie (46) beaamt dit. Hij probeerde voor de Gay Games in 2002 een volleybalteam bij elkaar te krijgen. “Uiteindelijk moesten we met één man minder, omdat niet iedereen durfde. Ik ben heel blij dat de Gay Games nu eindelijk naar Azië komen. Hopelijk wordt het taboe rondom homoseksualiteit hiermee doorbroken.”
©
Eddie
Hoewel de Gay Games veel steun ontvangen vanuit Hongkong, is er evenveel kritiek. Zo zou Carrie Lam, hoofdbestuurder van de stad, hebben gezegd dat ze katholiek is en daarom de Games niet kan steunen. Eddie: “Dat is belachelijk. Als politici ben je geen religieuze vertegenwoordiger, maar ben je er voor de Hongkongse burgers.”
Eddie gelooft wel dat het beter gaat met de acceptatie van LHBT’ers in Hongkong. “Dat moet ook wel, zeker nu met de Games. Maar het moeten accepteren is nog niet hetzelfde als het willen accepteren.”
