'Alles om me heen was sport, sport, sport. En ik kon niks.'

Precies drie maanden geleden zaten we nog met Rafael Raap in de wachtruimte van een ziekenhuis. Hij worstelde met een nare voetblessure, die een hoop van zijn plannen dwarsboomde. Geen training, geen wedstrijden en Rafael mistte zelfs het WK onder 20.

‘Ik heb er flink van gebaald hoor,’ zegt Rafael nu. ‘Ik zat natuurlijk gewoon op Papendal al die tijd. Dat is eigenlijk een hele slechte plek als je niet met je sport bezig kunt zijn. Alles om je heen is sport, sport, sport. En ik kon helemaal niks.’

Maar er is in drie maanden veel veranderd. Zijn voet zit hem niet langer dwars, en hij is inmiddels weer volle bak aan het trainen. ‘De eerste twee weken voelde ik me wel een aardappelzak die moeizaam over de baan scheurde,’ lacht hij. ‘Maar ik zit nu in de vijfde week van mijn herstelperiode van zes weken en ik ga binnenkort zelfs weer aan een wedstrijd meedoen.’

Rafael stond in totaal bijna een jaar langs de kant vanwege blessureleed. Vorig jaar in september, tijdens het NK Teams, viel hij over een horde en liep daarbij een zware schouderblessure op. Maanden van herstel volgden. Hij deed sindsdien maar aan twee wedstrijden mee en moest vooral de strijd aan met zijn blessures. Eenmaal hersteld, kreeg hij begin dit jaar tijdens een trainingskamp in Amerika een nieuwe tegenvaller te verwerken. Een extra botje in zijn voet bleek de veroorzaker van het leed. Heel even werd een operatie overwogen, maar na een second opinion werd toch nog tot een extra maandje rust besloten. En gelukkig zijn de wonderen de wereld nog niet uit.

(artikel loopt door onder beeld)

Rafael: ‘Het ging opeens onverwacht goed met mijn voet. Ik vind het zelf ook raar. Dat zei ik nog tegen mijn coach. Ik wil wel weten waarom het nu opeens goed gaat. Anders weet je ook niet of het zomaar terug kan komen. Maar ik weet dat ik er zo misschien niet over moet nadenken, dan gaat het sowieso mis. Als ik er bang voor ben, dan komt het misschien juist terug. Dan ga je er ook anders door bewegen.’

Ondertussen heeft Rafael de draad weer opgepakt. Niet dat dat zo makkelijk was, als je zo lang langs de kant hebt gestaan. En hij heeft een behoorlijke achterstand. ‘Onderdelen zoals sprinten, dat gaat nog maanden duren voordat ik daarin mijn snelheid weer terug heb. Maar andere onderdelen pak ik snel weer op. Ik geniet vooral dat ik nu weer kan sporten. En ik heb helemaal nergens meer last van,’ zegt hij met een brede lach.

Het goede nieuws is verder dat Rafael op 2 september voor het eerste in lange tijd weer meedoet aan een atletiekwedstrijd en dan uitkomt op de onderdelen kogelstoten en verspringen. ‘Ik zal niet zo ver springen als normaal – mijn persoonlijk record is 7.41 meter – maar ik moet ergens beginnen, toch?’

Rafael is enorm positief, zoals het glas eigenlijk meestal halfvol is. ‘Ik heb door die pijnlijke tijd vol blessures geleerd hoe fit ik eigenlijk ben als ik nergens last van heb. Dat waardeer ik nu meer. En bovendien kun je het ook zo zien: liever nu al die blessures, dan over twee jaar.’