Het vierde deel van 'Het Duitsland van mijn moeder' laat zien waar de familie van Britta eindelijk vaste grond onder de voeten kreeg.

We reizen terug naar Kaliningrad om de Dag van de Overwinning te vieren. Militiar machtsvertoon rond de herdenking van de overwinning op het fascisme. We leren hoe de Russen geleerd wordt waakzaam te zijn, want de vijand is altijd aanwezig. Dat zijn de leuzen tijdens de parade.

Fjodor heeft weer wat nieuws gebouwd op het landgoed Kringitten. Er is een groentekas bij gekomen. Er is gezaaid en de eerste plantjes komen op. Hij laat het wapengekletter in de stad voor wat het is en trek zijn eigen plan.

Ook bezoeken we de straat waar Britta’s familie uiteindelijk vaste grond onder de voeten kreeg. In Mülheim an der Ruhr mochten ze een huis kopen, mits ze konden bewijzen dat ze veel bezittingen hadden gehad in het oosten.

Waar eens, in jaren vijftig, de vluchtelingen uit het oosten hun intrek namen is nu een villawijk verrezen. Dure auto’s voor de deur en smeedijzeren hekken om de huizen. Eén oude woning is nog hetzelfde gebleven: een vroegere buurvriend, Konrad, is kluizenaar en houdt de deur op slot.

Een vroegere buurvrouw blijkt na de oorlog jarenlang te zijn gegijzeld in haar eigen dorp en vele malen verkracht door Russische soldaten. In een bejaardentehuis in Keulen krijgen jonge studenten les hoe om te gaan met deze getraumatiseerde generatie.