Bron videofragment: EYE Filmmuseum
26 november 1927: een moord op het Rembrandtplein. Het getrouwde stel Jean-Louis Pissuise en Jenny Gilliams werd neergeschoten door Tjakko Kuiper, waarna de schutter zelfmoord pleegde. Een passiemoord: Kuiper, die een affaire had met Gilliams, kon haar afwijzing niet verdragen.
Pissuise en Gilliams brachten hun laatste uren door in Hotel Schiller, waar ze dineerden voorafgaand aan een optreden in Mille Colonnes, aan de andere kant van het plein. De overkant hebben ze nooit gehaald.
Het hotel was een plek waar het stel graag kwam: als zanger en cabaretier konden ze zich er goed mengen onder het artistieke publiek. Pissuise, bekend van nummers als ‘Mensch, durf te leven’ en ‘M'n eerste (Het meisje van de zangvereniging)’, was een grote in de artiestenwereld.
Via een ober in het hotel ontving het stel al eerder op de avond een briefje van Kuiper, waarop hij de wens uitsprak om Gilliams te spreken. Het koppel besloot geen reactie te geven en het diner te vervolgen.
Of dit iets deed knappen bij Kuiper of dat hij met voorbedachten rade naar het Rembrandtplein was gekomen, is altijd een raadsel gebleven. Wel een zekerheid zijn de schoten die hij loste, met drie doden als gevolg.
Een spraakmakende moord die de Amsterdammers nog lang bezighield. Zo werd de dood van Pissuise en Gilliams misschien nog wel bekender dan hun levensverhaal.
(tekst loopt door onder de afbeelding)
Jean-Louis Pisuisse en Jenny Gilliams, geportretteerd als muzikanten bij een piano
Kort voor de beruchte datum kapte Gilliams haar affaire met Kuiper af: ze had de knoop doorgehakt en wilde liever met Pissuise verder. Dit betekende het eind van hun hevige verliefdheid, die was ontstaan tijdens de zangduetten die ze samen zongen. Duetten die Pissuise nota bene tot stand had gebracht: hij vond zichzelf te oud om nog op te treden, en stelde Kuiper aan als nieuwe zangpartner voor zijn vrouw.
Zodra Pissuise erachter kwam dat ze samen meer deden dan zingen, volgde er een ontslag. Dit viel, samen met de latere afwijzing, niet in goede aarde bij Kuiper. Hij zag het leven dat hij wilde opbouwen met Gilliams in duigen vallen, en werd, zoals werd geschreven in het Nieuwsblad van het Noorden in 1927, tot wanhoop gedreven.