Margaret Thatcher wilde voor eens en voor altijd de macht van de vakbonden breken. En Douglass wist dat ze daarvoor een keiharde strijd zou aangaan met het mijnwerkersgilde.
Het werd een bloedige staking die op zeker moment het karakter kreeg van een binnenlandse oorlog, met ware veldslagen. Duizenden bobbies en mijnwerkers sloegen voor het oog van de televisie-camera's op elkaar in.
Thatcher's pers-secretaris Sir Bernard Ingham windt er achteraf geen doekjes om: Het was een strijd om de macht. Who is ruling Britain? That is the question. De vakbonden of de minister-president?
Op een gegeven moment sprak Thatcher zelf over de mijnwerkers als The Enemy Within – de Vijand van binnenuit. Een benaming die mijnstaker Pat Bennett diep griefde. Want hij was niet vies van een robbertje vechten, maar het ging tenslotte om zijn baan en zijn gezin.
Uiteindelijk won Thatcher de strijd en moesten de mijnwerkers onverrichterzake weer aan het werk na een jaar van ontberingen, honger en kou. Veel van de mijnen gingen dicht. In Hatfield kunnen de oud-mijnwerkers hun collega’s die toen tijdens de staking tóch aan het werk gingen nog steeds niet vergeven.