Wie zijn dat toch, die boeren, telers en groentemannen die Yvette bezoekt? Maak kennis met tuinder Wim: de man van het vaste groenteadres van Yvette. Of het nu om pastinaken, witlof of andijvie gaat, Wim heeft alles. Maar vooral ook vergeten groenten en kruiden.
Hoe Wim zijn tuin begon
'Mijn vader zat hier. Na de lagere school ben ik hier begonnen. Op die leeftijd moest ik nog naar de Tuinbouwschool. Drie dagen school en drie dagen praktijk. Ik wilde niet naar school: ik begreep niet waarom je al die flauwekul daar moest leren. Als klein jochie was ik al eigenwijs. Ik was toen al dwars tegen dingen die ik niet begreep. Ik heb het meeste geleerd door het gewoon te doen. De enige manier om dingen te onthouden is door fouten te maken.'
De groenten van Wim
Het is een bewuste keuze geweest om het biologisch en onbespoten te doen. Ik noem het zelf organisch. Ik gebruik ook oude soorten groenten, van die oude zaden. De meeste groenten in de supermarkt zijn allemaal hybride: allemaal gemanipuleerd. Als je een pastinaak bij mij ziet heb je alle vormen en maten, en bij de Albert Heijn zien ze er allemaal hetzelfde uit! Maar in de natuur is natuurlijk niks hetzelfde.
Favorieten
Er zijn een paar groenten en kruiden die ik heel erg mooi vind om zelf mee te werken. Ik vind rabarber heel erg leuk. En die spitskool die nu in de kas staat vind ik een heel mooie teelt. En kruiden, omdat die allemaal geneeskrachten hebben. Tegen elke kwaal is wel een kruid. In Nederland is tegenwoordig voor elke kwaal Kruidvat!”
Hoe Wim Yvette leerde kennen
Ik weet nog dat Yvette mij belde en zei: ‘Voor de VPRO gaan wij een kookprogramma maken’. Ik zei: “VPRO?! Dan zeg ik meteen mijn lidmaatschap op! ‘Nee’, zei ze, 'Dit wordt anders.’ ‘Ik had ook niet anders verwacht van de VPRO, antwoordde ik. (Zijn lidmaatschap heeft Wim overigens nog!)
Ik heb Yvette ontmoet via via. Toen Yvette haar restaurant (Aan de Amstel, red.) ging beginnen, kwam ze eens met een bekende van mij mee naar de tuin. Ze wilde toch wel een beetje niveau voor haar restaurant dus toen zijn ze hier gekomen. Vanaf dag één dat het restaurant open ging hebben ze alles wat ik hier had en wat ze konden gebruiken gehaald. Dat is nu zo’n vijf, zes jaar geleden. Ik geloof dat ik net in de tomaten zat. En toen werd ik vorig jaar gebeld toen ze met het programma begon.
