‘Gerard Reve vertelt met De taal der liefde een roze versie van Turks Fruit. Het is een vrij controversieel boek, deels omdat het gaat over liefdeservaringen tussen jongens. Ik schrok er bijna van toen ik het las. Zo seksueel en hardhandig, maar tegelijkertijd met betoverende zinnen waarvan ik energie krijg. Dat hij dat als schrijver durfde vind ik heel inspirerend. Reve kan met zijn zinnen in mijn hoofd kruipen en tatoeëert bepaalde verhalen en gedachtes in de gangen van mijn hoofd. Hij laat je iets begrijpen waar je eerst nog geen definitie voor hebt. Het middenstuk van het boek is een briefroman, dat is even wennen, maar het begin en het einde van het boek lezen zo snel dat je haast struikelt over de woorden. Als je het over taalbeheersing hebt dan is dit uniek wat hij doet. Schrijvers hebben de kracht om nieuwe visies te bedenken. In De taal der liefde wordt er niet een andere werkelijkheid neergezet, maar deelt Reve een grote fantasie met zijn lezer. Hij worstelt met allerlei verschillende dingen, net zoals mijn hoofdpersoon in Confettiregen worstelt met zijn seksualiteit.
Let op: Deze inhoud kan niet getoond worden omdat deze mogelijk strijdig is met de gekozen cookiesettings.
U kunt dit hier aanpassen door de categorie 'social' aan te vinken. Waarom is dit nodig?
U kunt dit hier aanpassen door de categorie 'social' aan te vinken. Waarom is dit nodig?