Langzaam verdwijnt de ervaring van de Tweede Wereldoorlog uit onze herinnering. Wat rest zijn de wapens, uniformen, dagboeken, gebouwen. Nicolaas onderzoekt wat we nu nog doen met de tastbare overblijfselen van WO II die beladen zijn met gevoeligheden. Er blijkt een groeiende en levendige handel te zijn in WO II-militaria. Duitse helmen gaan voor veel geld over de toonbank.
In de tweede aflevering van Nicolaas op oorlogspad zien we Nicolaas Veul terug op een militariabeurs, waar handelaren en verzamelaars hun oorlogssouvenirs uitstallen, van Duitse en Amerikaanse legerhelmen tot propagandaposters, maar ook speelgoedsoldaten en allerlei soorten replica’s.
(lees verder door op 'open' te klikken)
‘Voor die beurs moesten we wel naar België gaan,’ vertelt de presentator, ‘want in Nederland kregen we nergens toestemming om te filmen. Sommige spullen zijn natuurlijk erg beladen en ze zijn bang om in een verkeerd daglicht gezet te worden.’
Voor Veul was het een ‘interessante’ ervaring, om ineens tussen marktkramen vol met oorlogsrelikwieën te lopen. ‘Ja, je weet niet wat je ervan moet denken, het heeft iets heel bizars. Maar voor hen is het “gewoon geschiedenis” en “doe niet zo gek”, een fascinatie voor de Tweede Wereldoorlog en voor oorlogsspullen. Het is wel ook een oprechte interesse in het verleden. Anderen vinden dat misschien ongevoelig, maar voor hen is het ook handelswaar.’
Toch ging het voor een verzamelaar iets verder, vermoedt de presentator: ‘Die man wilde niet gefilmd worden, maar ging mij wel trots laten zien hoe hij in zijn eigen huis een museum had gebouwd van SS-spullen. Hij had zelfs een buste van Hitler. “Weet je wel hoeveel dit waard is?” vroeg hij steeds. “Tonnen! Tonnen.” Toen ik hem erop wees dat het spullen waren van echt grote misdadigers, antwoordde hij: “Ach, jongen, de Duitsers waren ook gewoon mensen.” Dat was wel heftig.’
Veul wil graag benadrukken dat het om een eenling ging. ‘Je moet nu niet het idee krijgen dat zo’n beurs een broedplaats is voor nazisme. Het gaat echt maar om een of twee op de driehonderd die daar rondloopt met niet alleen een voorliefde voor nazispullen, maar ook nazi-ideeën.’