Stuk is een vierdelige documentaireserie waarin een aantal mensen wordt gevolgd tijdens de periode die ze doorbrengen in een revalidatiecentrum.

De serie legt bloot wat er gebeurt als het noodlot zomaar ineens toeslaat. Een verkeersongeval, een ongelukkige val van de trap of een hersenbloeding; het voltrekt zich binnen een seconde, maar het leven lijkt daarna in weinig meer op hoe het was. Ineens is dat lichaam stuk, als was het een apparaat.

In Stuk zien we hoe enkele patiënten werken aan het vormgeven van hun nieuwe leven. Wat blijft er van je over nu je oude leven in één klap voorbij lijkt? De serie, waarin ook enkele van de behandelaars worden gevolgd, vertelt hun verhaal als een roman: Stuk is non-fictie verteld als een kwalitatief hoogwaardige dramaserie. Dramatisch, ontroerend, spannend en beklemmend maar ook hoopvol en bevrijdend.

belangrijkste personages

In deel een maken we kennis met onder andere Paul, een van oorsprong Amerikaanse man met drie tienerkinderen en een Nederlandse vrouw. Hij viel 's nachts van de trap en brak zijn nek. Van een leven dat bol stond van sport, muziek, vrienden en cafés is hij nu tot een bestaan veroordeeld van stilzitten, wachten, verzorgd worden, therapie volgen en weer wachten.

Ook leren we de optimistische revalidatiearts Willemijn kennen, die een vol leven leidt waarin ze alle ballen (werk, gezin, verbouwing) met schijnbaar gemak in de lucht houdt.

En dan is er wondverpleegkundige Monique, bij wie perfectionisme en empathisch vermogen om voorrang strijden. Een zeer gemotiveerde en harde werkster, die ook in haar privéleven volop met tegenslag te maken heeft.

In de latere delen leren we ook onder meer de zestienjarige scholier Daan kennen, die al vroeg in zijn leven moest omgaan met tegenslag door zijn spierziekte, maar nu als gevolg van een medische complicatie ook nog eens is opgezadeld met een dwarslaesie. Het ziet ernaar uit dat hij nooit meer zal kunnen lopen, maar de optimistische Daan houdt hoop en droomt er ook nog steeds van acteur te worden.

Paul

Monique

Willemijn

Daan

terugkerende personages

Ook Maaike verblijft in het revalidatiecentrum. Ze is moeder van twee jonge zoontjes en kreeg samen met haar partner een verkeersongeluk. Ze moet opnieuw leren lopen en haar arm gebruiken.

Veertiger Niels kreeg op zijn beurt te maken met een zware hersenbloeding, waarna hij buiten bewustzijn raakte en een deel van zijn schedel verwijderd moest worden. Voor zijn omgeving lijkt zijn karakter veranderd of sommige eigenschappen uitvergroot.

De jeugdige paraglide-instructeur Basir viel tijdens zijn werk en brak zijn rug. Aan het ongeval heeft hij veel medische problemen overgehouden. Na deze traumatische gebeurtenis heeft hij sterk het gevoel dat hij volledig opnieuw moet beginnen en zin moet geven aan zijn bestaan.

(tekst loopt door onder afbeelding)

Maaike (boven) en Basir (onder)

Niels

onder een vergrootglas

Door het dagelijks leven van de patiënten (en hun verzorgers) onder een vergrootglas te leggen, wordt het revalidatiecentrum van een doorsnee zorginstelling tot een miniatuurwereld waar mensen op de grenzen stuiten van hun bestaan. In Stuk is het revalidatiecentrum een biotoop waar alle dromen, verlangens en plannen doorlopend moeten worden bijgesteld.

In de periode die hier wordt doorgebracht, ver weg van hun leven zoals ze dat kenden, worden de patiënten gedwongen om zich niet alleen intensief bezig te houden met het lichamelijk herstel, maar ook met de grote vraag wat ze willen met de rest van ons leven als bijna niks meer is wat het was.

Daan en Jan

stijlmiddelen uit fictie

Hoewel het gaat om een documentaireserie, liet regisseur Jurjen Blick (eerder regisseur van De hokjesman) zich voor Stuk vooral inspireren door speelfilms, dramaseries en romans: ‘Ik hou ervan om de manier van vertellen die je kent uit speelfilms en dramaseries los te laten op echte verhalen en echte mensen. Dat is ingewikkeld, omdat je als maker natuurlijk afhankelijk bent van wat er in de werkelijkheid gebeurt en je nooit precies kunt voorspellen welke ontwikkeling je personage door zal maken. Maar het blijkt heel goed mogelijk om de grenzen flink op te rekken door veel stijlmiddelen uit de fictie te gebruiken in de vertelling en tegelijkertijd volkomen trouw te zijn aan de werkelijkheid.’

colofon

Regie, teksten en montage: Jurjen Blick
Research en interviews: Soraya Pol
Eindredactie: Maarten Slagboom
Productie: Nicoline Tania & Malva Blom
Online redactie: Nick Boers

Bekijk hier het hele colofon