De wereld zoals wij hem kennen, is in slechts een paar weken tijd radicaal veranderd. Door deze crisis zijn we genoodzaakt ons dagelijkse leven compleet anders vorm te geven. Wat betekent dat voor de toekomst?
Laat je rondleiden door de wereld tijdens en na deze coronacrisis, via verhalen over de wetenschap, economie en onze samenleving.
Van de eerste bevestigde besmetting in februari, via het stoppen van handen schudden begin maart, naar de realiteit van nu: honderden doden, miljoenen in (zelf-)quarantaine, gesloten scholen en horeca, en alarmerende berichten over de allerzwaksten in onze samenleving.
In pre-pandemische tijden deden we nog waar we zin in hadden. Het hyperindividualisme in landen als de onze vierde hoogtij.
Een steeds groter percentage van de Nederlandse bevolking leefde ‘solo’ en is ook nu op zichzelf aangewezen.
Betekent deze crisis een keerpunt, voor hoe we omgaan met, zeg, onze natuur, onze zorgmedewerkers en docenten, en de basis van ons belastingstelsel, dat ongelijkheid in stand houdt en de superrijken ook in deze crisistijd ruim baan geeft?
Kortom: komen we 'wijzer' uit deze crisis?
In een geglobaliseerde wereld is niemand onvindbaar voor het volgende virus. Voor veel artsen en wetenschappers komt de corona-crisis niet als een verrassing. De economie – en dus ook wij – krijgt grote klappen te verduren. Hoe komen we tevoorschijn uit deze coronacrisis?
Voor veel artsen en wetenschappers komt de coronacrisis niet als een verrassing. Zij zeggen: we hadden het kunnen weten, dat er een pandemie zou komen. Dit is ook niet de eerste en zeker niet de laatste keer. En toch waren we er niet echt klaar voor.
Zijn we dat nu wel? Nu we schrikken van het aantal doden, de beelden uit Noord-Italië en de schrikbarende berichten van zorgpersoneel aan het front?
Virussen ontwikkelen zich snel en slim. Kunnen mensen ook slimmer worden en zich wapenen?
Is onze kwetsbaarheid een feit en moeten we een leven met meer risico’s aanvaarden?
Of gaan we meer in onderzoek investeren, die kennis gebruiken voor de lange termijn en écht anders leven?
De economische schade door het coronacirus wordt enorm; het CPB vreest een diepe recessie, kopte de NOS eind maart. De eerste noodsteun alleen al kost tientallen miljarden euro's.
Wie worden er straks geraakt, en hoe gaan we onszelf, als de recessie indaalt, langdurig beschermen?
En wat gebeurte er in de parallelle wereld van de financiële markten, waar het virus nu ook doorheen raast?
Daar waar beursvloeren worden gesloten, de handel regelmatig wordt stilgezet en sommigen alweer op koopjesjacht gaan?
Er zijn ook vraagtekens te zetten bij de niet ingeloste belofte van de globalisering, en de wereldwijde onvrede, teleurstelling en woede die hieruit zijn voortgevloeid.
Een interconnected world zou geluk en voorspoed brengen voor iedereen, van Amsterdam tot aan Mashrobra, maar klopt deze belofte wel?
Social distancing (hoewel wij liever de term physical distancing gebruiken) is voor mensen die van nature geneigd zijn om de groepsdrukte op te zoeken, het nieuwe normaal geworden.
Langzaamaan daalt het in bij de meeste thuisblijvers en zal dit nieuwe normaal worden geïncorporeerd in het dagelijks leven – totdat het ‘oude normaal’ terugkeert.
Psychiater Damiaan Denys, bij wie wij al eens op de sofa lagen, verwoordde het vrijdag 13 maart mooi in het NPO 1-radioprogramma Dit is De Dag: ‘Ik zou het toch een beetje aanvaarden. Sommige dingen gebeuren nu eenmaal.’
Met de coronacrisis staan behandelaars en patiënten voor een totaal nieuwe uitdaging. Ook voor alle anderen is deze nieuwe realiteit een oefening in geduld en een test voor hoe crisisbestendig we daadwerkelijk zijn.
Het is niet gek dat mensen in deze periode meer angst, stress en somberheid ervaren dan normaal.
Welke vergezichten zijn er, na deze gedwongen stilstand?