Grand Paris is een duidelijk voorbeeld van centrale ‘top-down’ planning van de charismatische president Sarkozy. Is rigoureuze planning van bovenaf de ideale manier voor planning op deze grote schaal? Hoe democratisch is dat? In de uitzending over Amsterdam en de metropoolregio lijkt Nederland te democratisch voor een dergelijke aanpak, hoewel we wel degelijk een planningstraditie hebben (denk aan de polders, de Deltawerken). Zorgt het ontbreken van krachtige leiding er wellicht voor dat veel grote projecten als de Noord-Zuidlijn of de Betuwelijn hier lijken te mislukken?
Tegenlicht volgde voor de uitzending Grand Paris. De president en de architect een jaar lang de ontwikkelingen rond het prestigieuze project ‘Grand Paris’ door de ogen van de Nederlandse architect en deelnemer Winy Maas.
De Franse president Sarkozy wil niet alleen -zoals zijn voorgangers- een prestigieus gebouw in zijn naam laten bouwen, hij wil de toekomst van de hele stad Parijs vormgeven. Daarom nodigt hij in de zomer van 2008 tien vooraanstaande architecten uit om een plan te maken voor de duurzame groei van Parijs. Hoe ziet Parijs er over twintig, dertig, veertig jaar uit? Voor de Nederlandse architect en stedenbouwkundige Winy Maas van het bureau MVRDV staat er veel op het spel en is de opdracht ook een kennismaking met de nieuwe Franse politiek. Met negen andere teams, waaronder die van de Franse sterarchitecten Jean Nouvel en Christian de Portzamparc, is zijn Rotterdamse bureau geselecteerd om mee te denken over het omvormen van Parijs en zijn voorsteden tot ‘metropool van de 21ste eeuw’. Maar hoe doe je dat en hoe blijf je overeind in de maalstroom van macht, media en architectuur?
Regie: Bregtje van der Haak
Research: Marijntje Denters, Barbara Coolen
Productie: Judith van den Berg
Eindredactie: Jos de Putter/Doke Romeijn
Eindredactie IABR: George Brugmans