Ted Sorensen (1928) was dé speechschrijver van president Kennedy. Net als Jon Favreau op dit moment, wordt Sorensen gezien als een van de beste speechschrijvers aller tijden.

Ook Sorensen was erg jong toen hij zich aansloot bij Kennedy’s team. En net als bij Jon Favreau, was het eigenlijk toeval dat Ted Sorensen bij Kennedy’s team belandde als speechschrijver.

Nadat hij was afgestudeerd aan de University of Nebraska Law School meldde Ted Sorensen zich op advies van een studieadviseur aan als vrijwilliger bij het kantoor van Kennedy. De rest, zo poneert hij zelf graag, is geschiedenis.

Bijzonder aan Sorensen is dat hij meer dan speechschrijver was: als ‘Special Counsel & Adviser’ stond hij zeer dichtbij Kennedy en heeft hij het beleid helpen vormgeven. Over Sorensen's tijd als adviseur en tekstschrijver van Kennedy gaan veel tot de verbeelding sprekende verhalen de ronde. Zo zou hij er persoonlijk op uitgestuurd zijn om een geheime boodschap van Chroetsjov uit handen van een KGB agent te ontvangen ten tijde van de Cuba crisis. Ook zou het gebrek aan inspiratie van Sorensen voor een geschikte toespraak tijdens deze crisis de tijd tot een definitieve beslissing hebben gerekt en een mogelijke oorlog hebben voorkomen.

Maar Ted Sorensen wordt vooral herinnerd als briljant speechschrijver. Hij schreef met Kennedy de inauguratietoespraak met daarin de legendarische zin. ‘Ask not what your country can do for you, ask what you can do for your country’. Deze zin komt overigens niet van Sorensen zelf, maar was door Kennedy ingebracht. Die had deze weer ontleent aan een in die tijd befaamde jurist, Oliver Wendell Holmes.

Na de dood van Kennedy was Sorensen actief bij een groot aantal instituties en universiteiten, zoals Harvard en Princeton. Ook schreef hij verschillende boeken, zoals ”Counselor: A Life at the Edge of History”, een biografie over zijn tijd als adviseur van Kennedy. Acht jaar geleden had hij een beroerte waardoor zijn rechterzicht is verdwenen, maar hij is nog altijd actief. Zo schreef hij een toespraak voor een imaginaire winnende kandidaat voor de democraten in de Washington Post.