De wachtlijst voor geestelijke gezondheidszorg is bijna 90.000* mensen lang. Er moet acuut iets veranderen, maar hoe? De GGZ-pioniers in onze docu 'Gewoon gek' willen radicale vernieuwing in de zorg.

Onze maatschappij is nog slecht uitgerust om mensen die te maken hebben met ontregeling te begrijpen. We zien hen als een uitzondering, en niet als een variatie. Ook de gezondheidszorg is nog nauwelijks gericht op al die psychische diversiteit. De diagnose bepaalt nog vaak de behandeling.

Wat is de grens tussen normaal en abnormaal? Zou die in de toekomst ook kunnen verschuiven? En kunnen algoritmes helpen om ons geestelijk welzijn te verbeteren?