'Ik ben een Nederlander die zich in Italiƫ vestigde. Hoe noemen jullie mij? Ik ben een dromer en een gelukszoeker, een vluchteling voor de motregen in de lucht en de hoofden. Maar waarom mag ik wat zij niet mogen?' schreef Ilja Leonard Pfeijffer in NRC Next.

We weten niet eens meer hoe we ze moeten noemen. ‘Migrant’ is een beladen term geworden, want die suggereert dat iemand uit vrije wil verhuist van het ene land naar het andere, terwijl de meerderheid van hen op de vlucht is. Maar ‘vluchteling’ is net zo problematisch om de omgekeerde reden, want als je die term gebruikt doe je net alsof ze allemaal slachtoffers zijn van oorlog en vervolging, terwijl velen op reis zijn gegaan in de hoop rijk te worden. Vluchten voor armoede, telt dat ook? Of zijn we inmiddels zo neoliberaal geïndoctrineerd geraakt dat we vinden dat armoede iemands eigen schuld is?

Je kunt er ook een perspectief aan toevoegen. Vanuit ons gezichtspunt zijn ze ‘immigranten’, zoals prins Bernhard, prins Claus en koningin Máxima. Vanuit Syrië, Senegal of Somalië gezien zijn zij ‘emigranten’, zoals koningin Wilhelmina tijdens de oorlog. Of was zij een vluchteling?

Nederlanders die voor Shell in Nigeria zitten, noemen we ‘expats’. Waarom noemen we de Nigerianen die hier komen ook niet zo? In ‘expat’ zit iets neerbuigends jegens het gastland. Expats zijn, net als vroegere missionarissen, representanten van onze superieure westerse cultuur in de jungle. Zij wonen in gated communities en laten die apen daar in Afrika wel eens even zien hoe wij de zaken met ons gezonde boerenverstand neoliberaal aanpakken. Maar de Syriërs en Afrikanen die naar Europa komen, stoppen we ook in gated communities. Maar die zijn dan bedoeld om zwarten binnen te houden in plaats van buiten.

'Obama stelde voor ze "dromers" te noemen. Mooi, omdat het meteen duidelijk maakt dat zij mensen zijn zoals jij en ik.'

Ilja Leonard Pfeijffer

We kunnen ze ook ‘asielzoekers’ noemen, maar dat is een technische term voor diegenen die daadwerkelijk een asiel aanvragen en omdat we zo streng zijn, kunnen weinigen dat doen. Als we duidelijk willen maken dat ze alleen voor het geld komen, noemen we ze ‘economische vluchtelingen’ of ‘gelukszoekers’. Dat bedoelen we denigrerend. Maar bankiers die naar Londen verhuizen, zijn ook economische vluchtelingen. De enige reden waarom ze naar een ander land gaan, is om meer te verdienen. En gelukszoekers zijn we allemaal.

De ergste naam van allemaal is ‘illegalen’. Daarmee zeggen we dat iemands bestaan wettelijk niet is toegestaan. Iemands wezen wordt gekenmerkt door het feit dat zijn leven verboden is. Obama stelde voor ze ‘dromers’ te noemen. Mooi, omdat het meteen duidelijk maakt dat zij mensen zijn zoals jij en ik, maar er gaat weinig daadkracht van uit, terwijl het nogal wat doorzettingsvermogen kost om de reis te ondernemen.

Ik ben een Nederlander die zich in Italië vestigde. Hoe noemen jullie mij? Ik ben een dromer en een gelukszoeker, een vluchteling voor de motregen in de lucht en de hoofden. Maar waarom mag ik wat zij niet mogen?

Bron: NRC Next, 07-09-2015

Meer Via Genua