Presentator Ruben en regisseur Maaik eindigen hun tocht langs de Yangtze in de uitlopers van de Himalaya, in het district Shangri-La. Hier draaien ze de laatste aflevering, waarin Ruben op zoek gaat naar de overblijfselen van het China van vroeger. 

Het idyllische en authentieke Shangri-La is sinds vijf jaar goed bereikbaar, via de nieuwe snelweg naar Tibet die wordt aangelegd. Minder authentiek is de naam van de stad: die heeft hij pas sinds 17 december 2001. Een sterk staaltje rebranding om toeristen te trekken.

De naam komt oorspronkelijk uit de roman Lost Horizon van James Hilton (1933), die, zoals zijn naam al doet vermoeden, geen Chinees was. En voor u het vraagt: nee, hij was geen familie van de oprichter van de gelijknamige hortelketen, er is geen Hilton hotel in Shangri-La, en trouwens ook geen vestiging van de hotelketen Shangri-La, die elders in China wel ruim zestig vestigingen heeft. James Hilton had zelf geen stap in de Himalaya gezet toen hij zijn boek schreef, maar liet zich waarschijnlijk inspireren door reisverhalen van botanist en etnoloog Joseph Rock en eerdere reizigers naar Tibet.

Shangri-La is een soort synoniem geworden voor een mythische utopie, een geïsoleerd paradijs in de bergen. Het district Zhongdian claimt Hilton geïnspireerd te hebben en heeft zijn echte naam dus ingeruild voor een fictieve. De hoofdstad heet eigenlijk nog steeds Jiantang, maar wordt meestal ook Shangri-La genoemd.

► zie hier de tijdlijn van de geschiedenis van het moderne China