In 1971 speelde de Duitse acteur Klaus Kinksi een aantal performances als Jezus Christus. Staand op een podium stak Kinski een lange monoloog af: over de katholieke kerk, de oorlog in Vietnam, en over het leven van Jezus Christus. Zijn uitspraken en voordracht waren bedoeld om het publiek te irriteren; dat lukte wonderwel. Vaak loopt een groot deel van het publiek weg, en Kinksi werd door achterblijvers regelmatig voor fascist uitgemaakt. Volgens Erik van Lieshout is dit het ultieme kunstwerk: de totale confrontatie met het publiek