Zo ontstond Ronflonflon

© Theo van den Boogaard/
  • Hans Van Wetering

Er was een uurtje vrij op Radio 3, en dat moest gevuld. Zo begon het ooit, een beetje achteloos. Wim T. Schippers was druk met de tv-serie 'Opzoek naar Yolanda' en was daarvoor toch al vaak in Hilversum. Iemand sprak hem aan: 'Ach Wim, kun jij dat niet doen,' zeiden ze, 'je mag je eigen platen draaien, dat praat je dan zo’n beetje aan elkaar, dat kun je wel.'

Wims hanenpoten

Er kwamen steeds meer personages, steeds meer rubrieken, en al die rubrieken kregen een eigen jingle; jingles die zonder uitzondering werden opgenomen in de Amsterdamse dijkwoning van muzikant-acteur Clous van Mechelen: AKA pianostemmer Jantje Vos.

‘De opnames waren op dinsdagavond,’ zegt Van Mechelen, ‘Wim zei steevast: ik zorg dat je in het weekeinde het liedje krijgt, maar dat gebeurde dus nooit. Dan kwam hij dinsdagavond om half zeven, en dan had hij een tekst bij zich, en dan ging ik maar weer achter dat pianootje zitten. Een uur later was het liedje klaar. Ik heb nog een hele map met zijn hanenpoten. Die teksten waren vaak onmogelijk. Dan was het tweede couplet bijvoorbeeld een regel langer dan het eerste, of hij schreef een blues van dertien maten, terwijl een blues altijd twaalf maten heeft. Als ik daarover begon, zei hij: “Ja, nou en?” Dat deed hij bewust. Het gebeurde ook wel eens dat ik per ongeluk een fout akkoord aansloeg op de piano. “Jaah!” zei Wim dan. “Nee Wim,” zei ik, “dat moet een G7 zijn.” “Nee, dat moet je zo laten!”’

‘Soms deed Clous een voorstel,’ vult Schippers aan, ‘en dan wilde ik toch iets anders, wou ik er rare instrumenten in of zo.’