Er is een land waar mensen willen wonen
De beweging die streeft naar meer kansen- en vermogensgelijkheid kan misschien een voorbeeld nemen aan de buitengewoon geslaagde vrouwenbeweging, zei Eveline van Rijswijk bij de afsluitende avond van Sander en de Kloof. Lees of bekijk hier haar gesproken column.
In 1981, veertig jaar geleden alweer, schreef Joke Smit - u weet wel, de vrouw die in de jaren zestig de aanzet gaf voor de tweede feministische golf - de tekst “Er is een land waar vrouwen willen wonen”.
In die tekst, die bedoeld was als lied, pleitte ze voor een land “waar vrouw-zijn niet betekent: tweederangs en bang en klein” en voor een land waar “man en vrouw […] eindelijk bondgenoten kunnen zijn”
Nederland is - denk ik - inmiddels bijna zo’n land.
En hoewel er altijd ruimte voor verbetering is, ben ik de vrouwenbeweging zeer dankbaar dat zij zo hard gestreden heeft voor gelijkheid tussen man en vrouw.
Vandaar dat ik dacht: wij hier vanavond, als beweging die streeft naar meer kansen- en vermogensgelijkheid, kunnen misschien een voorbeeld nemen aan de buitengewoon geslaagde vrouwenbeweging.
Daarom breng ik als afsluiting van deze avond graag een variant op “Er is een land waar vrouwen willen wonen”.
De nieuwe titel luidt: “Er is een land waar mensen willen wonen”
Een kloofdicht, zou je kunnen zeggen.
Geen zorgen, ik ga niemand vragen om te zingen.
