Argos
Melkertbanen
Amsterdam richtte een jaar geleden de NV-werk op. Deze nieuwe organisatie zou los van de gemeente op onorthodoxe, bedrijfsmatige wijze de enorme werkloosheid in de stad moeten bestrijden, door invulling te geven aan 10.000 Melkert banen. Om de klus te klaren werd als directeur ex-ondernemer Paul Verheij aangetrokken. Verheij, voormalig autocoureur en filmster, leidde jarenlang een koeriersbedrijf dat tot twee keer toe failliet ging. Argos onderzoekt onder welke omstandigheden dat gebeurde en stelt zich de vraag waarom juist deze man door het Amsterdamse gemeentebestuur op deze cruciale post werd benoemd. Een post waar hij meer dan 150 miljoen gulden te verdelen heeft.
------------
Inleidende teksten:
Tekst 1
Ajax-trainer Louis van Gaal in een wervingsspotje van de campagne 'Mokum Werkum'. Met dit soort spotjes en een huis-aan-huis 'Mokum Werkum'-krant wordt Amsterdam op het moment overspoeld. De campagne wordt gevoerd door de organisatie NV Werk, een paradepaardje van het huidige Amsterdamse stadsbestuur. NV Werk moet de hoge werkloosheid in de hoofdstad aanpakken door binnen drie jaar invulling te geven aan 10.000 Melkertbanen. En dat moet - geheel in de tijdsgeest - gebeuren op een onorthodoxe, bedrijfsmatige manier. Daarvoor werd een jaar geleden een aparte NV opgericht. En als directeur van die NV werd Paul Verheij aangetrokken. Verheij, ooit Maagdenhuisbezetter, CPN-er, studentenactivist, autocoureur en filmster, en tot twee jaar geleden directeur van de Koeriersdienst Bluesprint, was in de ogen van het Amsterdamse stadsbestuur als succesvol ondernemer de ideale figuur om de klus te klaren.
Maar niet elke Amsterdammer is even enthousiast over deze keuze. Ruud van Golverdingen bijvoorbeeld, ex-werknemer van Verheij's vroegere bedrijf Bluesprint.
Tekst 2
Argos onderzoekt vandaag onder welke omstandigheden Verheij directeur van de NV Werk werd. Is zijn verleden als ondernemer wel serieus onderzocht? Waarom werd juist hij door het Amsterdamse stadsbestuur op deze cruciale post benoemd? Een post waar hij de komende jaren meer dan 150 miljoen gulden onder zijn beheer heeft.
De verantwoordelijke stadsbestuurder voor de NV Werk, PvdA-wethouder Van der Aa van Onderwijs en Werk, kan nog steeds enthousiast worden over de onorthodoxe manier waarop Amsterdam de Melkertbanen aanpakt.
Tekst 3
Omdat NV Werk een bedrijf moet zijn, vindt wethouder Van der Aa het ook logisch dat Verheij als directeur een jaarsalaris krijgt dat past bij de normen van het bedrijfsleven: 220 duizend gulden, meer dan de wethouder zelf verdient.
Als wij de wethouder vragen naar de manier waarop Verheij een jaar geleden als directeur is benoemd, haast hij zich om uit te leggen dat de procedure een hele normale is geweest. Goed, doordat het een NV betrof, kwam de gemeenteraad er niet aan te pas, maar verder is er gewoon een advertentie geplaatst waar meer dan 200 mensen op reageerden. Uit die sollicitanten is toen een selectie gemaakt, waarbij uiteindelijk Verheij er als nummer 1 uit kwam.
Tekst 4
Wethouder Van der Aa sprak niet met de werknemers van Verheij's vroegere bedrijf Bluesprint, maar wij deden dat wel. We maakten de afgelopen weken een reconstructie van de manier waarop de onderneming Bluesprint - na een fusie Bluesprint/Ordonnans geheten - onder leiding van Paul Verheij tot een einde kwam. We spraken onder andere met Monique Briels. Ze werkte tot de ondergang van het bedrijf negen jaar op de financiële administratie van Bluesprint waar zij goed zicht had op het financiële reilen en zeilen van de onderneming.
Tekst 5
Bluesprint begon ooit met brommertjes, maar al snel bezorgden de auto's van Bluesprint pakjes door het hele land. Er kwamen Bluesprint-vestigingen in verschillende grote steden. Koeriersdiensten waar een booming business, maar halverwege de jaren '80 stortte de koeriersmarkt en ook voor Verheij waren de mooie jaren voorbij. De belastingschulden liepen op, er was een achterstand met het afdragen van premies aan de bedrijfsverenigingen. En toen begon volgens de ex-werknemers het kunst- en vliegwerk. Verheij had zo zijn eigen methoden om het bedrijf aan de gang te houden. Een van die onorthodoxe methoden was personeel zwart uitbetalen, vertelt Monique Briels.
Tekst 6
Andere ex-werknemers van Bluesprint vertellen hetzelfde als Monique Briels. Ruud van Goverdingen bijvoorbeeld. Hij werkte bij Bluesprint als verkoper en bevestigt dat Verheij personeelsleden voor een deel zwart uitbetaalde.
Tekst 7
Fragment Verheij
Tekst 8
Paul Verheij.
Toen de zaken voor Bluesprint begin 1993 steeds slechter liepen, besloot Verheij in 1993 Bluesprint te koop aan te bieden aan EMS, het koeriersbedrijf van PTT-Post. Maar EMS vond het bedrag dat Verheij voor het noodlijdende Bluesprint vroeg, te hoog. Terwijl de geheime onderhandelingen met EMS nog liepen, werd Bluesprint-Ordonnans op 10 december 1993, 's middags om half vier opeens failliet verklaard. Maar het bedrijf werd meteen daarna weer doorgestart. Volkomen onverwacht, ook voor het grootste deel van het personeel. Moniek Briels bijvoorbeeld.
Tekst 9
Verheij had het plan om Bluesprint failliet te laten gaan en meteen daarna door te verkopen aan een door hem uitgekozen geldschieter tot in de puntjes voorbereid, vertelt Harrie Keijzer, voormalig manager van een van de vestgingen van Bluesprint.
Tekst 10
Een mooie truc. Het faillissement bevrijdde Bluesprint van een hoge schuld, totaal een miljoen, en ook 70 man personeel konden worden geloosd. Daarmee moest het bedrijf aantrekkelijker worden voor eventuele kopers. De hoge prijs die EMS in een eerder stadium niet wilde betalen, was nu misschien wel haalbaar. Maar het zo goed voorbereide plan liep bijna mis. EMS kreeg lucht van het faillissement en deed alsnog een bod op het failliete Bluesprint. Een bod dat - zeker voor het personeel - veel gunstiger was dan wat Verheij zelf met zijn failliete bedrijf van plan was. Dat blijkt uit documenten over de onderhandelingen in 1993 waarover wij beschikken. EMS wilde namelijk het gehele personeel overnemen. Terwijl in het plan van Verheij 70 mensen op straat kwamen te staan. Verheij wilde koste wat kost zijn plan doordrukken. Hij maakte de Ondernemingsraad wijs dat EMS slechte bedoelingen had en Bluesprint alleen maar kapot wilde maken. De OR geloofde Verheij en verzette zich tegen overname door EMS.
Als curator van het failliete bedrijf was de Amsterdamse advocaat Van Apeldoorn benoemd. Hij vertelt wat hij van de rol van Verheij vindt.
Tekst 11
Ex-Bluesprint-manager Harrie Keyzer:
Tekst 12
Voormalig vestigingsmanager Keyzer was een van de weinige personeelsleden die wist van het bod van EMS. De meeste personeelsleden van bluesprint ordonnans zijn nooit op de hoogte gesteld of kwamen er pas veel later achter dat het ontslag van 70 mensen te voorkomen was geweest. Ruud van Goverdingen, ex-verkoper bij Bluesprint heeft maar weinig woorden nodig om te vertellen wat hij daarvan vindt.
>>>>>>tekst 13 - LIVE !!!!ALS WEL VERKEER!!!!
We onderbreken voor verkeersinformatie. In Driebergen zit.....
U luistert nog steeds naar radio 1, VPRO-Vrijdag, het programma Argos. Vandaag maakt Argos een reconstructie van het ondernemersverleden van Paul Verheij. Deze ex-ondernemer werd een jaar geleden door het Amsterdamse stadsbestuur binnengehaald als dè geschikte kandidaat voor het directeurschap bij de NV Werk. Die organisatie moet in Amsterdam zorgen voor de invulling van de Melkertbanen. Eerder leidde Verheij het Koeriersbedrijf Bluesprint dat in december 1993 voor de eerste keer failliet ging. Volgens ex-werknemers en de curator van het failliete bedrijf gebeurde dat volgens een vooropgezet plan. We vroegen Verheij of dat inderdaad het geval was.
TEKST - LIVE !!!!ALS GEEN VERKEER: gewoon doorgaan, geen stationcall!!!!!
We vragen aan Verheij in hoeverre het faillissement inderdaad een vooropgezet plan is geweest.
Tekst 14
Verheij geeft dus alle schuld aan zijn mede-eigenaren. Hij zelf kan er niets aan doen. Desondanks werkte hij vervolgens wel gewoon aan de plannen van die mede-eigenaren mee.
Curator van Apeldoorn kwam er pas later achter dat er vlak voor het faillissement merkwaardige dingen zijn gebeurd met Bluesprint.
Tekst 15
Na de doorstart ging Verheij gewoon door met het bedrijf. Nu niet meer als directeur/eigenaar maar als directeur. Maar ook toen bleven er onregelmatigheden plaatsvinden. Zo was Verheij met de Vervoersbond FNV overeengekomen dat hij 20 ten onrechte ontslagen werknemers zou terugnemen. Diegenen van de 20, die lid waren van de Vervoersbond, kregen hiervan bericht van de bond. De anderen zouden worden ingelicht door Verheij.
Maar ook daarbij ging iets mis, vertelt ex-Bluesprint werkneemster Monique Briels.
Tekst 16
Die collega die ten onrechte niet werd teruggenomen, was Ruud van Golverdingen. Hij vertelt hoe hij reageerde toen hij in december 1993 de ontslagbrief op de deurmat vond.
Tekst 17
Ook over dit voorval vragen wij een reactie aan Paul Verheij. Hij zegt zich de details van de zaak Van Golverdingen niets meer te kunnen herinneren.
En dan waren er nog de problemen met het sociaal plan. Verheij voerde het plan, dat was overeengekomen met de Vervoersbond, niet uit. De bond stapte vervolgens naar de rechter, daar beloofde Verheij het plan alsnog uit te voeren en deed vervolgens weer niks. Ex-werkneemster Moniek Briels.
Tekst 17-A
Verheij ontkent dat er sprake is geweest van een echt sociaal plan.
Tekst 18
Na het faillissement en de daaropvolgende doorstart ging het snel bergafwaarts met Bluesprint Ordonnans. Klanten haakten af, personeel raakte gedemotiveerd. Opnieuw ontstonden er achterstanden bij de betalingen aan de bedrijfsvereniging en de belastingen. In oktober 1994 begon de Belastingdienst met beslaglegging bij verschillende vestigingen van Blue Sprint/Ordonnans. De chaos in het bedrijf was toen compleet, vertelt Ruud van Golverdingen.
Tekst 19
Verheij deed het voorkomen alsof de belastingdienst zijn bedrijf koste wat kost ten gronde wilde richten. Maar wat het personeel niet wist, was dat Verheij al 10 maanden geen cent aan de belastingdienst had afgedragen; vanaf december 1993 tot aan het moment dat Verheij in oktober 1994 als directeur op non-actief werd gesteld. Het geduld bij de belastingdienst was op en die begon een procedure. Curator Van Apeldoorn:
Tekst 20
Verheij zegt niet op de hoogte te zijn van de procedure die de belastingdienst tegen hem heeft aangespannen.
Tekst 21
Tot zover de reconstructie van het einde van Bluesprint, het bedrijf van ondernemer Paul Verheij, die nu directeur is van het Melkertbanenbedrijf NV Werk in Amsterdam.
De grote vraag blijft waarom juist Verheij op die post is gekomen. We confronteren de verantwoordelijke wethouder Van der Aa met onze bevindingen.
Was hij hiervan op de hoogte?