Het hek geopend
Verleden, heden en toekomst van hekwerken in Nederland. Een sociaal-culturele verkenning.
Documentairemaker Marten Minkema sprak o.a. met Frans Ruigrok, oprichter van Heras, dat Nederland vanaf de jaren vijftig massaal heeft ‘behekt’, socioloog Herman Vuijsje, specialist in alles wat te maken heeft met grenzen, muren en hekken en Peter Meijer van de Rijksdienst voor de Monumentenzorg, die het boek ‘Hekken in Nederland’ publiceerde.
Typerend aan de hekken in Nederland is dat ze gestandaardiseerd zijn. Frans Ruigrok, oprichter van Heras, heeft daar een belangrijke bijdrage aan geleverd. Ruigrok verfoeit de ‘agressieve’ hekken die je in andere landen tegenkomt (Ierland, Engeland), maar Herman Vuijsje is een andere mening toegedaan.
Volgens Vuijsje zijn veel hekken in Nederland halfslachtig: ze verhullen de verschillen die er nu eenmaal tussen mensen bestaan, ze zeggen enerzijds ‘welkom’, maar anderzijds: ‘uw aanwezigheid wordt eigenlijk niet op prijs gesteld.’ Nee, dan liever zo’n massief Brits hek dat tenminste zegt waar het op staat.
Marten Minkema ging voorts met Peter Meijer, auteur van ‘Hekken in Nederland’, naar een aantal landgoederen langs de Vecht: het hek als territoriumbegrenzer én statussymbool. Prachtige, weelderige hekken die vaak nog meer hebben gekost dan het huis dat ze moesten afschermen. Wie dus dacht dat een hek gewoon een hek is, komt bedrogen uit. Tijdgeest en volksaard worden perfect weerspiegeld in de ‘hekcultuur’ van een land.
En de toekomst? Die zou wel eens de ontwikkeling van het onzichtbare hek te zien kunnen geven: elektronica, verlichting of zelfs... muziek als begrenzing van ons territorium. Maar of dat nou zo aanlokkelijk is?