Vierenveertig jaar is schrijver en dichter Halil Gür in Nederland en in z’n nieuwe dichtbundel Derwisj ben ik, dansende Derwisj trekken heden en verleden, z’n moederland Turkije en z’n woonplaats Amsterdam samen op. Hij noemt de Dam z’n mooiste podium, maar vergeet nooit dat het z’n moeder was in Turkije, die hem heeft leren kijken naar de wereld. Op moederdag, in Derwisj ben ik zowel de stem als de blik van Halil Gür.
Voor kankeronderzoekers, artsen en patiënten zijn het bijzondere tijden. Dankzij ‘immuuntherapie’ kan een groep mensen die kort geleden nog opgegeven zou zijn, nu ineens met succes behandeld worden. Immuuntherapie is geen wondermiddel -het is duur en er zijn veel bijwerkingen- maar bij sommige vormen van kanker lijkt de behandeling beter aan te slaan dan alles wat hiervoor beschikbaar was. Daardoor kunnen mensen die de ene dag ongeneeslijk ziek werden verklaard, binnen korte tijd ineens weer kerngezond rondlopen. Zij moeten zien te dealen met de nieuwe werkelijkheid: uitzicht op het leven in plaats van een naderend einde. Radiomaker Hannes Wallrafen maakte opnames van alle doktersbezoeken sinds de dag dat een hoestje niet meer wegging. Hij belandde in een achtbaan van onderzoeken en ondervond aan den lijve hoe surrealistisch het ziekteproces wordt als je een doodvonnis krijgt dat plotseling weer wordt ingetrokken. Assistentie: Mirjam van Zuidam Muziek: Koos Koopmans