Holland Doc
Zigeunermuziek doet pijn
Intiem portret over een bijzondere muzikant die niet anders kan... Een film over violist Nello Weis Mirando. Hoe is het om een talentvolle violist te zijn en dagelijks geconfronteerd te worden met de fysieke pijn die het spelen met zich mee brengt? Nello Mirando begon als driejarig jongetje viool te spelen in het orkest van zijn vader: het Koninklijk Zigeuner Orkest Tata Mirando. Door een aangeboren ruggenmergziekte speelt hij slechts met tweeënhalve vinger. De dilemma's die dat met zich meebrengen komen duidelijk naar voren in deze film, waarin Bob Entrop hem een jaar lang heeft gevolgd tijdens hoogte- en dieptepunten in zijn leven. Zijn hele leven staat in het teken van muziek. Aan de ene kant is muziek zijn allergrootste verslaving en kan Nello niet zonder, tegelijkertijd doet muziek hem ook veel pijn. Zowel lichamelijk als geestelijk. Pijn, omdat hij merkt dat zijn lichaam achteruitgaat en bang is om zijn goede vingers ook te verliezen. Pijn, omdat hij verschillende dierbaren heeft verloren en daardoor bepaalde nummers nooit meer zal spelen. Tijdens het koken en zijn allergrootste hobby wielrennen vertelt Nello over zijn jeugd, zijn vader en zijn eenzame bestaan. Zijn ziekte heeft hem nog nooit zo in de weg gestaan totdat hij merkte dat hij lichamelijk snel achteruitging. 'Ik ben altijd ergens bang voor, maar weet niet waarvoor. Ik verstop me in mijn viool. Wat ik niet durf te uiten doe ik met mijn viool.' Tien jaar geleden werd hij ongeneselijk ziek verklaard, maar inmiddels is er een nieuw soort operatie die veel van zijn pijn kan wegnemen en zijn functionaliteit kan verbeteren. Zal de operatie slagen en zal Nello ooit weer kunnen spelen zonder pijn?