Metropolis
De bus
Of je nu over de Pakistaans-Afghaanse grens rijdt of op lijn 119 richting het Noord-Brabantse Klundert zit, iedere chauffeur komt wel eens hobbels op de weg tegen. Busbewaker John uit Breda moet op vrijdagavond de beschonken plaatselijke plattelandsjeugd koest houden, maar dat lijkt mee te vallen als je het vergelijkt met de dodenrit die chauffeur Arif in Pakistan iedere dag maakt. Als je van Peshawar in Pakistan naar Afghanistan wilt, moet je in de bus stappen bij Arif. Hij brengt je door de woeste, door stammen beheerste bergen naar Landi Kotal. Veel passagiers bidden voor een veilige rit als de remmen het weer eens dreigen te begeven of als Arif bij pech eigenhandig zijn bus moet repareren in de berm terwijl de stoffige weg op zijn luchtwegen slaat. Ondertussen is Arif al blij als zijn bus niet vanuit de bergen door de Taliban beschoten wordt. Een stressvolle rit dus, en om de druk van de ketel te halen mag Arif halverwege de rit graag een jointje opsteken achter het stuur. Het mag dan een ruig ritje zijn, maar Arif hééft tenminste een bus. Dat is meer dan chauffeur Moussa uit het Burkinese stadje Tougan kan zeggen. De aftandse bussen waar ze daar op rijden gaan vaak niet langer dan een jaartje mee. Daarom zet hij tegenwoordig een vrachtwagen in voor personenvervoer. Als voertuig nét wat robuuster, maar wel een stuk minder comfortabel voor de reizigers: 'We vrezen altijd dat de vrachtwagen zal omkieperen, komen altijd te laat aan en soms moeten we onderweg overnachten, midden in de bush. Maar het is de enige manier om van A naar B te komen', aldus een passagier aan boord van de vrachtwagen. Egyptische passagiers in Caïro hebben vaak wat meer keus, maar uiteindelijk ben je daar ook vaak overgeleverd aan de grillen van de bestuurder. Buschauffeurs in Egypte zijn berucht vanwege hun krankzinnige rijstijl, maar dat geldt niet voor chauffeur Ied. Hij blijft te allen tijde kalm, stopt netjes aan de kant van de weg om passagiers uit te laten stappen en heeft zelfs zijn rijbewijs. 'Ik ben niet zomaar een buschauffeur', zegt Ied trots als hij zijn geldige papieren laat zien. Toch blijft ook Ied niet altijd gespaard van de verkeerschaos in Caïro. 'Een keer heb ik een fietser doodgereden die zijn slipper van de weg wilde oprapen. Toen was ik was heel erg van streek.'.