Louis Theroux: African hunting Holiday
African hunting Holiday
Louis Theroux heeft zijn blik gevestigd op de merkwaardige wereld van de plezierjacht gamehunting. In de elite wereld van rijke Amerikaanse jagers, wordt veel geld betaald om een avontuur te beleven: de mogelijkheid om in Afrika te jagen. Leeuwen, luipaarden, olifanten, buffels, nijlpaarden en zelfs neushoorns worden voor de jacht gefokt en liggen voor het oprapen om te worden neergeschoten door mensen die daar genoeg geld voor over hebben. Voorstanders zeggen dat het menselijk is en noodzakelijk ook om de wildstand te beheren. Wanneer je de beesten aan zichzelf zou overlaten dan zouden de beesten zich te veel voortplanten en op grote schaal sterven. Voorstanders zeggen ook, dat niets zich laat vergelijken met de opwinding van een confrontatie met een twee ton wegend boos nijlpaard en het beest dan neer te schieten met een goed gericht schot in zijn hoofd. Jagen brengt je weer in contact met je meest primitiefste ik. En om de ervaring nog uitdagender te maken jagen sommige deelnemers liever met en klein geweer of zelfs met een speer. Tegenstanders noemen het wreed en barbaars en het is zeker waar dat het je niet onberoerd laat wanneer je ziet hoe een majestueus en intelligent, beest zoals een olifant tussen de ogen wordt geschoten en neervalt terwijl de jagers triomfantelijk joelend elkaar de hand schudden. Zelfs professionele jagers die de bezoekende jachtgezelschappen begeleiden hebben hun twijfels over deze nieuwe manier van jagen. En veel plezierjacht-managers zullen niet jagen op hun eigen wild, omdat ze een band hebben gekregen met hun beesten. Tijdens de jacht ontmoet Louis een zevenjarig kind, dat op jacht is meegenomen zodat het zijn eigen springbok kan neerschieten. Uiteindelijk staat Louis voor de keuze of hij zelf een beest wil neerschieten of dat hij er toch maar vanaf ziet. Hebben de critici gelijk? Of draagt jagen de essentie met zich mee van wat het betekent om mens te zijn en is het niet erger dan stuk vlees te kopen in de supermarkt? Is de plezierjacht een mogelijkheid om in contact te komen met onze werkelijke aard in een wereld waar al het leven uit is verdwenen? Of is het gewoon wreed?