Later op de dag houdt Nicolaas een monoloog in de camera. Hij vergelijkt zijn huidige situatie met een chronische ziekte. De fase van schock en andere heftige emoties is voorbij. Hij is nu in de fase van acceptatie beland. Hij heeft een handicap en leert er mee leven. Heel af en toe nog is hij boos. Nicolaas besluit een middagdutje te doen. Hij is nu eenmaal moe en het kan hem weinig meer schelen wat anderen ervan vinden.
Tim drinkt bier met de studenten na het hoorcollege. Iemand vraagt of Tim de druk voelt om iedere avond uit te gaan, voor de stream. Hij antwoordt dat hij iets juist níet doet als het van hem verwacht wordt. Ondanks dát belooft hij de studenten dat hij mee uit gaat.
De studenten geven aan dat ze de hele tijd vergeten dat er mensen kunnen meekijken. "Ik vergeet dat ook de hele tijd", zegt Tim. Het wordt een late avond. Tim slaapt niet thuis.
