makersinterview

©  Dorst

 

• Hoe hebben jullie het maakproces ervaren?

M: We hebben niet gevochten tijdens het maakproces haha. Ik houd me vooral bezig met het filmische gedeelte en Nina heeft een f*cking sterke documentaire achtergrond en is heel goed in research. We hadden nooit dit personage kunnen vinden zonder de goede research.

Het leukste moment was om s ‘nachts om vier uur op te staan om dan om vijf uur een slapende man te gaan filmen in het vondelpark. Zou hij daar echt liggen? Ja dus en ook echt elke nacht ligt hij daar. Dat is zijn plek geworden.

N: We zijn ook een setje, dus we praten thuis vaak over onze ideeën en vullen die aan. We hebben het ook met z’n tweeën gemaakt, een klein clubje dus. Zo konden wij het vertrouwen van Julius ook sneller winnen.

• Wat waren de struikelblokken?

N: Het is altijd spannend om te merken als je iets in je hoofd hebt, waarvan je niet weet hoe het gaat uitpakken. Je weet ongeveer wat je wilt maar of het gaat lukken kan je van tevoren echt niet weten. Tijdens het draaien merkten wij dat Julius soms achterdochtig was. Hij was bang dat wij hem voor gek zouden zetten. We hebben zijn vertrouwen moeten winnen en dat is gedurende het proces gelukkig ook gelukt. 

• Wat heeft VPRO Dorst voor jullie betekend in de ontwikkeling en realisatie van Landlopers?

N: Ik heb soms de neiging om iets zomaar te gaan doen en maken. Maar in het aanscherpen van de ideeën aan de voorkant en tijdens vergaderingen werden stevige vragen gesteld om het onderste uit de kan te halen. Daardoor wisten we tijdens het draaien echt goed waar we mee bezig waren. De redacteuren hebben mij heel goed laten beseffen dat je van tevoren goed moet nadenken over de inhoud van je verhaal.

M: We werden flink aan de tand gevoeld door Dorst. Wat wil je vertellen? Wat wil je ermee zeggen? Het stond uiteindelijk zo goed op papier dat het op het moment van maken heel snel konden schakelen en zo bleef er ruimte over voor toevalligheden.

• Wat hebben jullie van Landlopers geleerd?

M: Ik heb oprecht van Julius geleerd om nog beter te kijken naar de stad. “De stad is een openluchtmuseum”, zegt Julius altijd. Dat klinkt heel romantisch maar ik probeer het nu wel altijd te doen als ik, ook al is het gehaast, ergens heen moet. Ik probeer meer stil te staan bij alles.

• Waarom moeten mensen dit zien?

M: Landlopers is voor iedereen die met een positieve bril naar daklozen en met een nieuwe blik naar een stad wil kijken. We begonnen vanuit een persoonlijke ergernis: de stad raakt vol.  Ik ben nu wel weer positief gaan denken over mijn stad. En zeker over het dakloze en bohemien bestaan.

N: Het is heel geestig om zo’n kleurrijk type te zien die in een stad zijn eigen universum heeft gecreëerd. Een nieuwe kijk in de wereld van daklozen en bohemiens hebben wij volgens mij wel kunnen neerzetten. Niemand vraagt ooit aan een dakloos persoon wat hij of zij op een vrijdagavond gaat doen, maar misschien gaan zij ook wel naar toffe feesten of hebben zij ook wel een lievelingscafé?

M: Sicke daklozen-raves haha!

N: Haha, ja. Als je van je vooroordelen af wilt, dan is het zeker leuk om naar deze aflevering te gaan kijken!

• Zijn jullie al bezig met nieuwe ideeën?

N: Heb je even haha? We lopen altijd met te veel ideeën rond.

M: Er komt wel iets aan en misschien wel in samenwerking met Dorst, maar dat houden we nog even voor ons. 

©  Dorst / Niels Fokkens