Overzicht

want de vakantie is nog lang niet voorbij

Ze stelen hier als de raven. Al mijn sigaren naar de zak. Sinds vorige week al geen meer opgestoken. Weg zijn ze, allemaal. En vannacht hoorde ik hem heus wel. Die buurman. Als een muis onder mijn vloerbedekking. Hij knipt al onze pijpleidingen en snoeren door. Met naald en draad rijgt hij ze aan de zijnen. En wij al dagen zonder licht zitten. Maar zelf betalen? Ho, maar. Raven zijn het. Allemaal.

Zoek en gij zult winnen!

Daar is de top voor alle echte Nederlanders! Radio 2 en de Partij voor de Vrijheid hebben godzijdank een geniale campagne gevoerd om de top2000 weer zo blank als mogelijk te houden, en dat is wel zo fijn.

Per 1 januari 2012 kunnen kunstenaars geen aanspraak meer maken op de WWIK (Wet Werk en Inkomen Kunstenaars) als aanvulling op hun inkomen. Daarmee lijkt een einde te komen aan de uitzonderingspositie van kunstenaars in de sociale zekerheid.

Kankerschool weer gesjorscht door die kutmegooltjes krijg de tering jong stel verschuttelingen. Elke dag weer die glimlach, maar vanbinnen ga ik kapot. XOX CHARLOTTE BIEBER plus een paar hartvormige bloedvegen.

Doeke illustreert hoe je seks met dieren kan hebben zonder dat je dat daadwerkelijk gaat doen:

Waarom wil iemand model worden? Om gezien te worden? Om te voldoen aan een schoonheidsideaal? is het om materiële zaken, of om bij een bepaalde groep te horen, om zich bijzonder te voelen, al is het maar om het uiterlijk? Om een voorbeeld te zijn, om vastgelegd te worden, om zo te blijven bestaan?

Creatief zijn brengt veel voordelen met zich mee. Ondanks dat je baan een linkse hobby wordt genoemd en je vaak veel te weinig verdient, stelt het je wel in staat buiten het welbekende doosje te denken.

Pim van Lommel (1943) is cardioloog, onderzoeker en schrijver. Hij schreef de bestseller ‘Eindeloos bewustzijn’ (2009) over de bijna-doodervaring. Meneer G. te Z. heeft het boek niet gelezen, maar hij heeft wel een paar vragen aan meneer van Lommel.

Even een hele beknopte voorgeschiedenis om mijn statement kracht bij te zetten: in 2006 had ik het plan in Rotterdam te gaan wonen. ‘Niet doen’, zeiden mijn vrienden. Het zou een grauwe stad zijn. Een stad zonder sfeer, waar alles verspreid is en waar een warm stadshart ontbreekt.

Er zijn maar weinig woorden zo tegenstrijdig als ‘stilte’. Stilte is volledige rust, maar ook beklemming. Bedaardheid, maar ook eenzaamheid. In een tijd waarin iedereen zijn woordje klaar heeft, maar bijna niemand meer echt luistert, presenteert Valentine voor VPRO Dorst een reeks Stilte-initiatieven. Vandaag in het eerste deel een gesprek met kunstenares Sarah van Sonsbeeck.

Aanhangers van de Occupy beweging bezetten het Shell-gebouw in Amsterdam Noord. Ze willen er een sociaal-cultureel centrum voor een betere wereld ontwikkelen. Van een opvang voor daklozen tot een kleurrijk plantenbakkenproject in alle kleuren van de regenboog. Iedereen is welkom, hoewel Dorst nog niet naar binnen mocht. Voor de ingang spraken we een Amerikaan met een kerstmuts, die zichzelf met zijn slaapzak tot voordeurbewaker had gebombardeerd. “ I’m actually never cold sleeping out here. I have this circle of bricks around me, which I try to keep round.”

Pornokijken is de afgelopen honderd jaar een stuk makkelijker geworden. Maar pornokijken is nog steeds niet perfect. Dorst presenteert een top tien van ergenissen - in willekeurige volgorde - gebasseerd op ervaringen van de auteurs.

Mijn huis bestaat uit onze verdieping. Wij delen alles. Daar zijn we drie jaar geleden mee begonnen, op een vrijdag, ze kwam hier en ging niet meer weg.

Onder de naam Flux schrijf en zing ik Nederlandstalige liedjes. Soms met vijfkoppige band, soms solo en meestal iets ertussen in. Samen met drummer Corneel Canters doe ik mee aan de Popronde, een reizend festival dat dit najaar 27 steden aandoet. We zijn uitverkoren om alle uithoeken te laten deinen op onze deunen. Op 10-11-11 speelden we onze laatste show in Estaminet Schommelen in Leiden.

Het is even zoeken naar de tattooshop in het schattige Friese havenstadje Harlingen. De shop zit verborgen in een souvenirwinkeltje, dat ook dienst doet als coffee- en smartshop. De schaars belichte ruimte wordt gescheiden door een glazen muur. In het achterste gedeelte is de werkruimte van Jasmijn, de eigenaar van de tattooshop. Hoewel Jasmijn tenger oogt, zou ze met haar handdruk een bouwvakker nog aan het huilen maken. Al shaggies draaiend vertelt ze met plezier over haar vak.

De stille kreet van een schrijver.