Opgelicht met zelfdodingsmiddel: “Ik kan er met mijn kop niet bij waarom iemand zoiets zou doen”

Het is 2017. Er valt een pakketje met wit poeder op de deurmat van Olax. Hij heeft die week online het zelfdodingsmiddel Nembutal besteld. Dit illegale medicijn zou zorgen voor een pijnloze dood. Hij is blij dat het hem eindelijk gelukt is om het middel te bemachtigen. Hij neemt het volgens de bijgeleverde instructies in, samen met een antibraakmiddel en een hele hoop slaappillen.

Al  zo lang als Olax zich kan herinneren, denkt hij aan de dood. “Als jong kind had ik bedacht dat achttien wel een mooie grens zou zijn om uit het leven te stappen. Dit is uiteraard niet gelukt, maar die gedachte is continu bij me gebleven.” Vanaf zijn negentiende doet Olax meerdere zelfdodingspogingen. “Ik moet een plan hebben waarbij het pijnloos, stil en vredig kan zonder dat het al te veel impact heeft op mijn nabestaanden. Nembutal, een middel dat ook voor euthanasie gebruikt wordt, leek daar een goeie optie voor.” Olax gaat op zoek en komt terecht op websites die het middel lijken te verkopen. De sites die hij vindt, gaan er steeds onbetrouwbaarder uitzien. Toch is dat voor hem geen reden om van zijn plan af te stappen. “Je weet van tevoren al dat de kans dat je het ook echt gaat krijgen heel erg klein is. Maar ja, je probeert het toch want je bent wanhopig.” 

Olax is dus op zoek naar Nembutal, een middel dat af en toe door dokters wordt gebruikt om euthanasie uit te voeren. Als je er de bevoegdheid niet voor hebt, is het bezit en verkoop verboden in Nederland. Het medicijn verdooft het centrale zenuwstelsel en zorgt ervoor dat de ademhaling stopt. Omdat dit door veel mensen wordt gezien als een humane manier van sterven, bieden online dealers het middel illegaal aan. 

In eerste instantie zien de websites die Nembutal claimen te verkopen, er betrouwbaar uit. Dokters in witte labjassen lachen je vriendelijk toe. Aan de onderkant van je computerscherm verschijnt een chatvenster met een verwelkomend berichtje: ‘Hallo! Hoe kan ik je van dienst zijn?’ Maar, er blijken een aantal eigenaardigheden op de website te staan. De teksten staan vol grammaticale fouten, de getuigenissen van tevreden klanten zijn slordig in elkaar geflanst en ook de afbeeldingen van de medicijnen zien er amateuristisch uit. Niet zoals die van een officiële apotheek, maar alsof de eigenaar thuis snel even wat foto’s heeft gemaakt. 

Nadat Olax een online formulier heeft ingevuld, komt hij voor het eerst in contact met een verkoper. Na heen en weer gemail en onderhandelingen, komen ze uit op een prijs van 300 euro voor 15 gram Nembutal - de dosis die Olax nodig zou hebben om niet meer wakker te worden. De verkoper legt Olax uit hoe hij de betaling kan regelen via Western Union, een service waarmee zonder tussenkomst van een bank geld kan worden overgemaakt naar het buitenland. Olax maakt het bedrag over, en dan begint het wachten.

De bezorging verloopt stroef. De track-and- trace code die Olax zou ontvangen, blijft uit. Ook laat de verkoper, die eerder steeds snel reageerde, steeds langer niets van zich horen. Dan krijgt Olax bericht dat hij moet gaan bijbetalen. Het pakketje zou namelijk worden vastgehouden bij de douane. Pas als hij meer geld overmaakt, komt de bestelling zijn kant op. “En dat was het moment dat ik dacht: nu gaat hij meer geld vragen en proberen er een slaatje uit te slaan.” Olax vertrouwt de zaak niet meer en vraagt of hij zijn geld terug kan krijgen. Tevergeefs: van de verkoper hoort hij niets meer.

Desondanks zoekt Olax verder. Hij doet in totaal drie pogingen om het middel te bestellen. Ook bij zijn tweede poging om Nembutal te bestellen, ontvangt hij niets. Maar bij de derde poging is het raak: Hij ontvangt een zakje met poeder en neemt dat in. Maar de volgende ochtend wordt hij toch verdwaasd wakker. Al snel maakt zijn verwarring plaats voor woede. Hij is vooral boos op degene die hem het poeder heeft verkocht. “Ik kan er met mijn kop niet bij waarom iemand zoiets zou doen. Er wordt mij hoop geboden op een einde aan mijn leven, alleen maar om het weer de grond in te stampen. Er is mij enorm veel onrecht aangedaan.”

Olax overweegt kort om met zijn verhaal naar de politie te stappen, om zo te voorkomen dat nog meer mensen kunnen worden opgelicht, maar ziet daar uiteindelijk toch van af. “Het zou toegeven zijn dat je iets hebt gedaan wat niet mag, namelijk medicijnen bestellen waar niet in gehandeld mag worden in Nederland.” Om deze reden heeft Olax ook nauwelijks meer bewijs van het kopen van Nembutal - uit  angst voor de politie heeft hij bijna alles gewist.