De operawereld werkt louterend voor festivalcomponist en theaterdier George Benjamin. Lessons in Love and Violence, zijn derde, lang verwachte opera, bezingt de gruwelijke ondergang van Edward II. Game of Thrones is er niets bij. ‘Theater zit al mijn hele leven in mijn bloed.’

Lessons in Love and Violence – dat is nog eens een binnenkomer als operatitel. Geweld en politieke onrust zijn van alle tijden, maar de laatste jaren nemen ze wel verdraaid groteske vormen aan. Zelfs Shakespeare zou er zijn handen vol aan hebben. Deze maffe wereld kraakt en schudt in zijn voegen. De Britse componist George Benjamin en zijn vaste librettist Martin Crimp hadden kortom geen doeltreffende titel kunnen kiezen voor hun derde samenwerking. ‘Met Lessons in Love and Violence zitten we de Zeitgeist inderdaad op de hielen,’ erkent Benjamin. ‘Maar vijf jaar geleden, toen we de opera voor het eerst in de steigers zetten, hadden we niet kunnen bevroeden wat er op politiek vlak allemaal zou gebeuren.’

Toeval of niet, Benjamins derde opera krijgt er een onontkoombare lading door. De Nationale Opera en het Holland Festival sloegen de handen ineen om deze opera in huis te halen, en het Holland Festival bombardeerde George Benjamin meteen tot festivalcomponist. Het oeuvre van de 58-jarige Brit begint indrukwekkende proporties aan te nemen. Niet eens zozeer vanwege de hoeveelheid werken, maar eerder qua emotioneel en compositorisch gewicht. Benjamins Frans aandoende sensuele klanktaal vol verzadigd coloriet, zinderende timbres en innerlijke dramatiek is overduidelijk geknipt voor opera. Het is extatische gevoelsmuziek waar oud-leraar Olivier Messiaen goedkeurend naar had geluisterd. Als zestienjarige groeide wonderkind Benjamin rap uit tot lievelingsleerling van de Franse meester. Benjamin bestormde op briljante wijze de moderne muziekbastions en werkte al vroeg samen met iconen als Pierre Boulez. Uiteindelijk zou Engelands grootste muziekbelofte zijn ware lotsbestemming in de wereld van de opera vinden.

Lessons in love and violence

De Nationale Opera

Stadsschouwburg Amsterdam

Maandag 25 juni, woensdag 27 juni, vrijdag 29 juni, 20.00 uur; zondag 1 juli 14.00 uur; dinsdag 3 juli, donderdag 5 juli, 20.00 uur

Meer info

Written on skin

George Benjamin, Mahler Chamber Orchestra

Muziekgebouw Amsterdam

Donderdag 28 juni 20.30 uur

Meer info

Liefdesdriehoek

Stralend hoogtepunt is zijn tweede opera Written on Skin uit 2012, die unaniem door critici en publiek wordt omarmd. Deze zinnelijke succesopera over een helse liefdesdriehoek vol overspel en gruwelmoord is tijdens het Holland Festival te zien in een semi-concertante versie. Onderhuids geweld is ook nu weer de drijfveer achter zijn derde muziektheaterwerk. ‘Maar begrijp me niet verkeerd. Ik verlustig me niet aan geweld. Ik verafschuw het,’ benadrukt Benjamin. ‘Maar het is niet voor niets een eeuwenoud verhalend middel. Kijk naar de Griekse tragedies. Met geweld kun je de krachtigste emoties oproepen. Het is confronterend en kan een ware catharsis teweegbrengen.’

Drama en loutering volop in Lessons in Love and Violence. Als basis voor hun opera kozen Benjamin en librettist Crimp voor het Britse koningsdrama rond Edward II die over Engeland heerste van 1307 tot 1327. De diep ongelukkige koning trouwde met de Franse koningsdochter Isabella, maar verzamelde eigenlijk liever mannelijk gezelschap om zich heen. Edward werd verdacht van homoseksuele activiteiten, wat zijn gezag flink ondermijnde. She-Wolf Isabella ontpopte zich als een ware machtswellusteling en knoopte een relatie aan met edelman Roger Mortimer. Beiden weten Edward II af te zetten en het koningsdrama ontvouwt zich wanneer Edward onder verdachte omstandigheden sterft. Een serie als Game of Thrones is er niets bij.

Het explosieve drama is gefundenes Fressen voor Benjamin en Crimp, dat eerder al verfilmd werd door Derek Jarman en eind zestiende eeuw op papier werd gezet door de mythische toneelschrijver Christopher Marlowe. ‘Maar daar hebben we niet naar gekeken. Martin Crimp heeft het verhaal opnieuw ingekleurd en nieuwe details opgediept.’

Der müde Tod

Fritz Lang, George Benjamin

Pathé Tuschinski

Zaterdag 16 juni 21.00 uur

Meer info

George Benjamin: ‘Ik wil weten voor welke stemmen ik schrijf. Ik moet hun specifieke geluid helder voor de geest hebben. Dat helpt me bij het componeren.’

Werkpartner

Na de opera’s Into the Little Hill en Written on Skin weten Benjamin en Crimp wat ze aan elkaar hebben. Vijf jaar werkte het duo aan hun derde opus. ‘Net als bij Written on Skin heb ik tweeënhalf jaar aan een stuk doorgecomponeerd. Een grote klus, maar Crimp is zoals altijd de ideale, artistiek onkreukbare werkpartner gebleken. Zijn stijl is pure magie: zo economisch en gecomprimeerd. Ideaal voor mijn muziek. Ik word zo getroffen door de vreemdheid van zijn taal. Hij gebruikt eenvoudige, glasheldere woorden, die wereldvreemde atmosferen oproepen.’

Lessons in Love and Violence wordt een heel ander operabeestje dan Written on Skin. Het goedkoop herhalen van een succes is een gotspe voor het tweetal. ‘We wilden iets totaal nieuws creëren. Written on Skin heeft een meer gewichtloze kwaliteit, terwijl bij Lessons sowieso de ligging van de stemmen al lager is. Zo zijn er meer mannelijke stemmen waaronder drie baritons. Lessons heeft een veel actiever karakter met veel meer noten. De scènes duren ook langer, soms zelfs twintig minuten,’ merkt Benjamin op. De opera ging in mei in wereldpremière bij de Royal Opera House Londen.

Met grote zorgvuldigheid is de cast van acht solisten gekozen. ‘Ik wil weten voor welke stemmen ik schrijf. Ik moet hun specifieke geluid helder voor de geest hebben. Dat helpt me bij het componeren.’ Hoofdrollen zijn weggelegd voor de Franse bariton Stéphane Degout als de koning en de Nederlands-Canadese sopraan Barbara Hannigan als Isabella. Hannigan keert terug naar haar eerdere glansrol in Written on Skin. ‘Zij is buitengewoon. De controle die ze heeft over haar stem is indrukwekkend. Daarnaast is ze een krachtige podiumpersoonlijkheid. Er is eigenlijk niets wat ze niet kan doen,’ zegt Benjamin lovend.

Intervalsprongen

De betovering van de menselijke stem heeft zijn muziek opengebroken. ‘De stem is voor mij het begin van alle muziek. Als componist ben je het aan jezelf verplicht om voor stem te schrijven. In de afgelopen honderd jaar is er veel vocale muziek geschreven. Veel van die muziek is verzadigd met grote, expressionistische intervalsprongen. Bij Webern en Boulez werkte dat nog sensationeel, maar het is niets voor mij. Het kan op den duur zelfs vervelend worden. Ik zoek naar een puurheid in de stem, zonder al te veel vibrato. De vocale lijnen zijn voor mij een essentieel onderdeel van het harmonisch weefsel van een werk. In mijn opera’s en vocale composities wil ik stemmen zo transparant mogelijk verweven in de orkestrale textuur.’

Benjamin is inmiddels helemaal verknocht geraakt aan opera en theater. De operawereld heeft onvermoede schoonheid en emotionele diepte aan zijn muziek ontlokt. ‘Ik wenste dat ik Martin Crimp vijftien jaar eerder had ontmoet,’ mijmert Benjamin. ‘Theater zit al mijn hele leven in mijn bloed. Alleen nu komt het eruit.’

Een piepjonge Benjamin was betrokken bij het schooltheater en in zijn studententijd werkte hij als improviserend pianist bij stomme films. Het Holland Festival heeft Benjamin gestrikt om Der müde Tod (1921) van Fritz Lang live te begeleiden. Een klassieke stomme film waarin liefde en de dood ook om aandacht schreeuwen. ‘Als filmbegeleider leerde ik al vroeg met enorme verhalende tijdspannes om te gaan. Bovendien moet je met je muziek niet braaf het verhaal volgen maar juist ondermijnen.’ Geen geringe klus, aldus Benjamin. ‘Ja, ik improviseer de score en reageer op het moment.’ Hij belooft ‘een avond vol shock and surprise’.