Wat bedoelen financiële types in de glazen torens van Londen, Sydney en New York als ze het hebben over ene ‘mevrouw Watanabe’?
In Japan zijn veel particulieren de financiële markt opgegaan omdat sparen al tientallen jaren niets oplevert.
Indirect komt het door wat er aan het begin van de jaren negentig is gebeurd: na een periode van economische oververhitting barstte de bubbel, stopte de economische groei en kregen gewone Japanners geen rente meer over hun spaargeld.
Het waren met name de vrouwen die op zoek gingen naar manieren om toch rendement te behalen.
Ze waren en zijn met zo veel, nu ruim anderhalf miljoen, dat hun gedrag internationale markten beïnvloedt. In de financiële wereld worden ze ‘mevrouw Watanabe’ genoemd, omdat dit een van de gewoonste namen in Japan is.
Mevrouw Watanabe handelt graag op de valutamarkt. Ze hoopt geld te verdienen door bijvoorbeeld haar yens voor euro’s om te wisselen en er later meer yens voor terug te krijgen.
Ze doet dat via een tussenhandelaar, bij wie ze geld leent. Ze legt bijvoorbeeld tienduizend euro in en mag dan voor een miljoen handelen. Die hefboomconstructie zorgt dat ze sneller winst kan behalen, maar natuurlijk ook dat verliezen uitvergroot worden.
Wordt mevrouw Watanabe hier nu echt rijker van? Soms wel. Maar valutahandel is een ‘zero sum game’: de winst van de een is altijd het verlies van de ander.
En grote financiële instellingen zijn uiteindelijk toch beter in staat te reageren op ingrijpende gebeurtenissen. Daarom kan voor elke mevrouw Watanabe de dag komen dat ze ernstig heeft misgegokt en plotseling haar hele inleg kwijt is.
In De zero sum game van mevrouw Watanabe op YouTube leer je mevrouw Watanabe in een kwartier van dichtbij kennen.
