'Ik heb in feite nooit dood gewild, maar als het lijden ondraaglijk is, dan is de dood het enige dat je nog hebt', zei Rogi Wieg in 2003 al na een zelfmoordpoging. Na jaren strijden en lijden was Rogi Wieg op. Woensdagavond 15 juli overleed hij in zijn woonplaats Amsterdam. Omdat zijn lijden zo ondraaglijk was, is hem euthanasie toegestaan. Hij werd 52 jaar.

in memoriam

Zondag 19 juli zond VPRO Boeken een speciale aflevering uit naar aanleiding van het overlijden van Rogi Wieg. Wim Brands sprak eerder dit jaar uitvoerig met hem over zijn werk, zijn leven en zijn laatste dagen. Bekijk de aflevering hier terug.

Rogi Wieg werd geboren als zoon van Hongaarse vluchtelingen in 1962. Op 19-jarige leeftijd debuteerde hij al als dichter. Zijn werk werd bekroond met verschillende prijzen zoals de C.W. van der Hoogt-prijs. Dit jaar verschenen zijn laatste gedichten.

Zo zal ik niet sterven, maar ga ik
alleen een beetje dood. In mijn
ruggenmerg strooit U confetti
en daaruit zullen vleugels groeien.

rogi wieg in een van zijn laatste gedichten 'I want to talk about you'

rogi wieg en margreet dolman

In 1990 kwam Rogi Wiegs eerste prozawerk Beminde onrust uit. Margreet Dolman was onder de indruk en besprak het boek samen met Wieg. 'Ik maak steeds dingen in mijn hoofd mee, en dat is al meer dan genoeg.' Schrijven was voor hem geen therapie. Hij gebruikte het schrijven om een boek te maken.

kameraad scheermes

In 2003 had Anton de Goede een ontmoeting met Rogi Wieg naar aanleiding van zijn roman Kameraad Scheermes. Hierin beschreef hij zijn verschillende zelfmoordpogingen en verdere ervaringen tijdens een jarenlange depressie. Zijn dood had hij al eerder aangekondigd, en vrienden en familie vonden het bijzonder dat hij nog bij hen was.

debuterende dichter

Jan Louter sprak in 1987 met de toen debuterende Rogi Wieg over zijn eerste bundel Toverdraad van dagverdrijf.

merkwaardige dichter

Wim Brands besprak vorig jaar nog Wiegs bundel Afgekapt dichtwerk: 'Wieg is nog steeds een even merkwaardige dichter als hij ook een merkwaardige poëziecriticus was. En ik bedoel dit als een reuze compliment'.

'Aan de ene kant is er nog een kant.
Aan de andere kant is er geen kant meer.
Ik kan niet heen en weer, al zou tijd mij
dat wel toestaan. De schepping wil het niet.'

- rogi wieg in een van zijn laatste gedichten 'het rode leven regent'
foto: rogi wieg in 1987