Het was vast de eerste keer dat ze een tampon verwisselde. Dertien jaar. Dan weet je het nog allemaal niet zo goed. Dat zes uur echt het maximum is. En mini echt te klein. Arm schaap. Ik had alleen mijn linkerhand vrij. Daarmee tilde ik het plakkerige klapdekseltje op. Een extase van geurende chemicaliën in combinatie met iets heel dierlijks prikkelde mijn reukzintuig. Niet kijken, niet kijken, niet kijken. Gepikeerd dwong ik mezelf de deurkrabbels nog iets beter te bestuderen. Ogen dichtknijpen en hier gaan we dan. Eén, twee, drie: gó. Baldadig gaf ik een ruk aan het blauwe touwtje. Het lichtgrijze, gerecyclede papier verkleurde tot een verwassen oudroze. De bolvormige plastic bak was in geen weken schoongemaakt.
Kankerschool weer gesjorscht door die kutmegooltjes krijg de tering jong stel verschuttelingen. Elke dag weer die glimlach, maar vanbinnen ga ik kapot. XOX CHARLOTTE BIEBER plus een paar hartvormige bloedvegen.
Dit item werd eerder gepubliceerd op een van de vorige Dorst weblogs.