In zijn half-autobiografische filmtrilogie - bestaande uit My Childhood (1972), My Ain Folk (1973) en My Way Home (1978) - reflecteert de Schotse filmmaker Bill Douglas op zijn jeugd in het mijnwerkersstadje Newcraighall. Kenmerkend aan de trilogie is het gebruik van statische shots en de afwezigheid van kleur. Ivo van Hove laat een fragment uit het laatste deel zien, waarin we de vader van hoofdpersonage Jamie in gesprek zien met de directeur van het kindertehuis waar Jamie in zit. Hij wil Jamie mee terug nemen naar het dorp, maar de directeur vertelt dat Jamie kunstenaar wil worden en dat hij hem liever in het tehuis houdt. Eenmaal thuis bevestigt Jamie zijn wens, waarop de vrouw van zijn vader boos wordt. Onbegrepen zijn op de plek waar je opgroeit is herkenbaar voor Ivo, die vroeger ook in een klein mijnwerkersdorp woonde (Kwaadmechelen) en daar vooral leerde wat hij allemaal niet is.

Terug naar boven ↑

De film Fitzcarraldo (1982) was een waanzinnig project van Werner Herzog, met als centrale metafoor dat de hoofdpersoon een schip over een berg moet tillen om op die berg een operahuis te kunnen bouwen. Herzog besloot dat dit ook echt moest gebeuren, wat een verschrikkelijk complex productieproces met meerdere gewonden en zelfs doden tot gevolg had in de Peruaanse jungle. In de documentaire Burden of Dreams is het rampzalige filmproces vastgelegd. Als je denkt dat er onmogelijk nog meer mis kan gaan, blijkt het altijd nog erger te kunnen. In deze scène zien we hoe de filmploeg voor opnames opzettelijk het schip tegen een rots laat botsen in de gevaarlijkste rivier van het Peruaanse Amazonewoud, waarbij een cameraman gewond raakt. Vervolgens loopt het schip ook nog vast op een zandbank en komt de productie maandenlang stil te liggen tot het regenseizoen weer begint. Ivo van Hove laat een fragment uit Burden of Dreams zien om de onbegrensde wil van de regisseur te laten zien, en de vraagtekens die hij oproept.

Terug naar boven ↑

De speelfilm The Rider gaat over een jonge cowboy die tijdens een rodeo ernstig hoofdletsel oploopt, met als gevolg dat de rodeorijder niet meer mag paardrijden. De film is documentaire en fictie tegelijkertijd: de rollen worden ingevuld door niet-professionele acteurs die zichzelf spelen. In het fragment zien we Brady, de hoofdrolspeler die dus een gefictionaliseerde versie van zichzelf speelt, eerst de nietjes verwijderen uit het verband om zijn schedel en vervolgens een wild paard temmen. Ivo van Hove laat dit fragment zien vanwege het grote talent van regisseuse Chloé Zhao, die hier werkt met ongetrainde acteurs en een ongetemd paard, maar ook vanwege sensibiliteit waarmee Brady het paard temt.

Terug naar boven ↑

My Architect is een documentaire van Nathaniel Kahn waarin hij tracht het gecompliceerde leven van zijn vader, de beroemde architect Louis Kahn (1901-1974), te ontrafelen. Bij diens overlijden bleek hij namelijk bij nog twee andere vrouwen en kinderen te hebben. Nathaniel Kahn bezoekt onder meer voormalige collega’s, studenten en de ex-vrouwen van zijn vader. In dit fragment zien we Nathaniel in het parlementsgebouw van Bangladesh waar hij de architect Shamsul Wares interviewt. Wares houdt het nauwelijks droog als hij probeert uit te leggen wat Louis Kahn's gebouw betekent voor Bangladesh. Ivo van Hove koos dit fragment om het belang van kunst voor de samenleving te laten zien. De documentaire was in 2003 genomineerd voor een Oscar voor Beste Lange Documentaire.

Terug naar boven ↑