In haar nieuwe column vertelt Esther Gerritsen hoe zij van huishoudelijke taken een sport maakt.

Ik fietste naar huis toen het hevig begon te regenen. Net als de andere mensen om me heen kromp ik ineen, verstopte mijn hoofd tussen de schouders, trok mijn gezicht in een verbeten grimas en allemaal trapten we als gekken, alsof we een tornado voor wilden blijven. Ik riep mezelf tot de orde, dit overdreven gedrag had geen enkel nut, laat staan die grimas. Ik ging rechtop zitten, keek de regen in het gezicht, haalde adem, want ook dat was ik even vergeten te doen, en die hap lucht was zo weldadig dat mij een kreet ontsnapte, een soort orgastisch geluid. Ik kan niet anders zeggen dan dat het heerlijk was.

'Ja,' hoorde ik de grote schoonheidsspecialiste in de hemel zeggen, 'dit is iets nieuws, dit is een booster, geheel gemaakt van natuurlijke producten. Je hoeft je ogen en mond niet eens te sluiten, deze booster hydrateert vooral.' En ze sproeide nog wat bij.

Nu sloot de grote sportinstructeur in de hemel zich bij haar aan en hij zei dat je hierbij tegelijkertijd kon sporten op een nieuw fiets- apparaat, waarbij je roterende bewegingen met je benen maakt en daarbij niet alleen je bovenbeenspieren traint, maar je tegelijkertijd verplaatst. En ja hoor, even later was ik thuis. Afgetraind en gehydrateerd.

Het is vooral die grote sportinstructeur die zich sinds kort met mijn leven bemoeit. Ik sport namelijk niet meer, maar beschouw onder andere schoonmaken en klussen nu als sport en sindsdien ben ik doortastender dan ooit in het huishouden.

Er moest een tafel naar de zolder worden getild, een klus die je meestal niet alleen doet, maar het was zondagochtend negen uur toen ik dat ding toch echt weg wilde, dus ik begon maar gewoon.

Ik moest een ladder van vijftien sporten op, en tilde het loeizware tafelblad tree voor tree omhoog. Net toen ik dacht: dit is gekkenwerk, je hoort dit niet in je eentje te doen, zei de sportinstructeur: 'Dit is sport, je kan het.' En ik kon het.

Als ik voorheen te zware klussen hijgend en zwetend voltooide, dacht ik: ik ben gek! Nu denk ik: en sporten hoeft nu ook niet meer! Dat is een geweldige verbetering.

Ik stel het me ook graag andersom voor: een fitnessruimte waar een man een gewicht wil heffen, terwijl een andere man toeschiet die zegt: 'Kom ik help je wel even, dat moet je niet in je eentje tillen.'