Ik las een vraag: moet je een sleutel meenemen als je zeven jaar van huis gaat?
Het leek me een prachtig begin van een gedicht, maar de poëzie liet verstek gaan. Het bleef bij die regel.
Toen las ik dat Ezra Pound een lang gedicht verfrommelde en op nieuw begon; denkend aan de Parijse metro, denkend aan al die passagiers. Zijn begin was zo mooi dat hij daarna niet verder kon, maar ook niet hoefde.
Zijn eenvoudige regels inspireerden talloze kunstenaars, zoals de filmer Chris Marker: The apparition of these faces in the crowd; Petals, on a wet, black bough.
Ik las een vraag: moet je een sleutel meenemen als je zeven jaar van huis gaat? Het leek me een prachtig begin van een gedicht, maar de poëzie liet verstek gaan. Het bleef bij die regel.