Als de woonplaats van de voor ontucht veroordeelde zwemleraar Benno L. in de krant staat, leidt
dat gegarandeerd tot volkswoede.

Argos TV: Medialogica
NPO 2, 21.15-22.00 uur
Op de melodie waarop in voetbalstadions ‘Hi-ha-hondenlul’ wordt gescandeerd, brult een bescheiden volksopstand ‘Weg met die pedofiel’. In de Vinexwijk staat in neonroze chocoladeletters ‘pedo’ op een pui geschreven. Eigenlijk zijn deze hoeders van de moraal te oud om nog in monsters te geloven. Toch wensen ze hun doelwit niets minder dan een Middeleeuwse dood toe. ‘Er is een soort walgingsreflex. Niet alleen bij burgers, maar ook bij journalisten – eigenlijk bij iedereen, als het om deze delictscategorie gaat,’ zegt Hanneke de Korte, hoofd communicatie bij Reclassering Nederland. De Korte is een van de deskundigen die aan het woord komt in de Medialogica-aflevering van vanavond. Daarin wordt gereconstrueerd hoe de commotie ontstond rond Benno L., de pedofiele zwemleraar die tientallen verstandelijk beperkte meisjes misbruikte. Voor zijn nieuwe flat te Leiden verzamelde zich een woedende menigte nadat NRC Handelsblad in februari 2014 zijn verblijfplaats had prijsgegeven. 
De redactie sprak onder anderen met de burgemeesters van Leiden en Venray, Sjef van Gennip van Reclassering Nederland, de advocaat van Benno L., de twee jonge freelance journalistes die het betreffende artikel aan NRC leverden en Philippe Remarque, hoofdredacteur van de Volkskrant. Het levert een onthutsend beeld op. In een kat-en-muisspel met gemeenten en de reclassering buitelden journalisten over elkaar heen om als eerste nieuwtjes rondom de veroordeelde zwemleraar te melden. ‘Natuurlijk is er een zekere mate van scoringsdrang,’ erkent misdaadverslaggever voor Dagblad van het Noorden Mick van Wely – nu werkzaam voor De Telegraaf. Zijn ontdekking, dat Benno L. na zijn vrijlating tijdelijk in een tbs-kliniek in het Limburgse Venray geplaatst zou worden, werd nota bene in de Gronings-Drentse krant voorpaginanieuws.
Argos TV: Medialogica geeft vanavond geen antwoorden, maar zwengelt een dringend debat aan. Kan er maatschappelijke discussie over zinvolle oplossingen van kindermisbruik plaatsvinden zolang er een klimaat heerst waarin pedofielen en -seksuelen als rechteloze monsters worden beschouwd? Welke soort berichtgeving geeft voeding aan angst, waanbeelden en een hijgerige heksenjacht? Welke dragen bij aan bezinning en redelijkheid? En vooral: welke verantwoordelijkheid draagt de journalistiek hierin?